Δημιουργία, Παιδί

1ο Χριστουγεννιάτικο Post: Advent Calendar ή Ημερολόγιο Αντίστροφης Μέτρησης για τα Χριστούγεννα

Αγαπάω τα Χριστούγεννα!!

Δεν υπάρχει άλλη πρόταση για να ξεκινήσω το πρώτο Χριστουγεννιάτικο πόστ του blog (γιατί, ασφαλώς θα ακολουθήσουν κι άλλα). Μπορεί να είναι πολύ νωρίς -έχω την αίσθηση οτι τα στολίσματα των καταστημάτων ξεκινούν κάθε χρόνο και νωρίτερα- αλλά, επειδή πάντα έχω την εντύπωση ότι περνάνε πολύ γρηγορότερα από όσο θα ήθελα, ξεκινάω τους σχεδιασμούς μου από νωρίς. Για να τα χορτάσω όσο γίνεται περισσότερο. Τις μυρωδιές, τα φώτα, τον χριστουγεννιάτικο στολισμό, τα χρώματα του σπιτιού.

Έχω από μικρή μια εικόνα μέσα μου για τα Χριστούγεννα: εγώ με την αδερφή μου, στο σπίτι, αργά το απόγευμα κι αφού έχουμε επιστρέψει από οικογενειακό τραπέζι. Οι γονείς πηγαίνουν να ξεκουραστούν -και να χωνέψουν- κι εγώ με την αδερφή μου ξαπλώνουμε με κουβέρτες στον καναπέ, δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και βλέπουμε χριστουγεννιάτικη ταινία. Πίνοντας τσάι, τρώγοντας μελομακάρονα, φορώντας ακόμα τα γιορτινά μας ρούχα. Κάθε φορά, αυτή η εικόνα, μου γλυκαίνει την ψυχή. Είμαι από τους πολύ τυχερούς ανθρώπους. Συνέχεια ανάγνωσης «1ο Χριστουγεννιάτικο Post: Advent Calendar ή Ημερολόγιο Αντίστροφης Μέτρησης για τα Χριστούγεννα»

Advertisement
Κίνηση

10 Λόγοι για να αγαπήσετε το Τρέξιμο

running

Κι αφού συνήλθατε από το πρώτο σοκ της ανάγνωσης του τίτλου («τι κάθεται και γράφει αυτή η τρελή;; Άλλα έγραφε μέχρι τώρα»), ας συστηθώ και με μια άλλη ιδιότητα. Αυτή του δρομέα. Και του φανατικού της γυμναστικής. Όχι, δεν έχω τρελές γραμμώσεις κι ατσάλινο κορμί (δεν πλησιάζω καν), αλλά αγαπάω τη γυμναστική, κι ας μην είχα ποτέ καμία ιδιαίτερη κλίση. Αντιθέτως, στο σχολείο την είχα για τρελή αγγαρεία και ανήκα στην κατηγορία των ανθρώπων που έτρεχαν για 50 μέτρα και μετά είχαν τάσεις λιποθυμίας, σερνόταν η γλώσσα τους στο πάτωμα κλπ.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ασχολούμαι με κάποιο είδος εκγύμνασης. Ως παιδί, έχω κάνει μπαλέτο, ενόργανη, πατινάζ στον πάγο (ναι, με δάσκαλο), σκι στη θάλασσα, σκι στο βουνό, κολυμβητήριο, τέννις, χορό. Όλα για μικρά χρονικά διαστήματα και χωρίς ιδιαίτερες επιδόσεις. Συνέχεια ανάγνωσης «10 Λόγοι για να αγαπήσετε το Τρέξιμο»

Δημιουργία

Φτιάχνοντας Πινιάτα (οδηγίες προς ναυτιλομένους)

143-74236-christie-tate-pinata-1458843030

Σε μία από τις πολλές φάσεις που αναρωτιόμουν πώς θα καταφέρω να φορτώσω το πρόγραμμά μου με ακόμα ένα party project για το δεύτερο παιδικό πάρτυ της χρονιάς (γιατί η ετοιμασία του φαγητού, του σπιτιού και των λοιπών, προφανώς δεν μου αρκεί), είπα για δεύτερη φορά να δοκιμάσω να φτιάξω πινιάτα. Ειχα κάνει σε παλιότερο πάρτυ μας, όταν τα παιδιά ήταν μικρότερα, κι ο ενθουσιασμός ήταν διάχυτος. Κι ας μην ήταν κάτι το ιδιαιτερο εκείνη η κατασκευή, αλλά περισσότερο δοκιμαστική. Οπότε.. γιατί να μην έχουμε μια επανάληψη με λίγο μεγαλύτερα παιδιά αυτή τη φορά. Συνέχεια ανάγνωσης «Φτιάχνοντας Πινιάτα (οδηγίες προς ναυτιλομένους)»

Στην Κουζίνα

Μπουκιές σπανακόπιτας

Σε μια προσπάθεια αναζήτησης καινούριων party foods για το επερχόμενο παιδικό μας πάρτυ, έπεσα σε αυτή τη συνταγή για μπουκιές σπανακόπιτας και είπα να τη δοκιμάσω με ορισμένες παραλλαγές που θα αναφέρω παρακάτω. Βασικά, το πλάνο ηταν να τις φτιάξω και να τις βάλω στην κατάψυξη για να τις ξαναζεστάνω 2 μέρες μετά (όπως αναφέρει στο τέλος της πρωτότυπης συνταγής), αλλά αφενός με την ποσότητα σπανακιού που ειχα αγοράσει, δεν βγήκαν και τόσα πολλά κι επιπλέον φοβήθηκα να βάλω το φύλλο κρούστας στην κατάψυξη πάλι-έστω και ψημένο- φοβούμενη μη γίνει θρύψαλλα μετά.

Έτσι, τα χθεσινοβραδυνά σπανακοπιτάκια έγιναν το σημερινό μεσημεριανό για τη δουλειά (στο τάπερ). Η αλήθεια βέβαια, δοκιμάσαμε και μερικά χτες, γιατί έτσι αχνιστά και λαχταριστά που ήταν φρέσκα, ήταν δύσκολο να αντισταθεί κανείς! Και μας άρεσαν πολύ, γι’αυτό και σας τα δείχνω. Συνέχεια ανάγνωσης «Μπουκιές σπανακόπιτας»

Σκέψεις

Τελικά, τι μας κάνει ευτυχισμένους;

despair_by_innadril-d3gxcwx

Είναι ένα θέμα που τριγυρνάει συχνά στο μυαλό μου τελευταία. Στο μυαλό όλων μας, φυσικά.

Τι είναι, τελικά, αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους;

Ψυχολόγος δεν είμαι. Ένα -σχετικά στοχευμένο- επιστημονικό υπόβαθρο έχω. Αλλά, πλησιάζοντας πλέον επικίνδυνα τη δεύτερη δεκαετία των -άντα, έχω παρακολουθήσει πολλά άτομα του κύκλου μου, και ιδιαίτερα γυναίκες, και με έχει προβληματίσει πολύ ο τρόπος που εγκλωβίζονται στα κοινωνικά μοτίβα και τις κοινωνικές επιταγές. Και, κακά τα ψέματα, κι εγώ έχω εγκλωβιστεί πολλάκις (για να μην πω, οτι έχω βασανιστεί κιόλας και φανώ δραματική). Συνέχεια ανάγνωσης «Τελικά, τι μας κάνει ευτυχισμένους;»