Φτιάχνοντας Πινιάτα (οδηγίες προς ναυτιλομένους)

Σε μία από τις πολλές φάσεις που αναρωτιόμουν πώς θα καταφέρω να φορτώσω το πρόγραμμά μου με ακόμα ένα party project για το δεύτερο παιδικό πάρτυ της χρονιάς (γιατί η ετοιμασία του φαγητού, του σπιτιού και των λοιπών, προφανώς δεν μου αρκεί), είπα για δεύτερη φορά να δοκιμάσω να φτιάξω πινιάτα. Ειχα κάνει σε παλιότερο πάρτυ μας, όταν τα παιδιά ήταν μικρότερα, κι ο ενθουσιασμός ήταν διάχυτος. Κι ας μην ήταν κάτι το ιδιαιτερο εκείνη η κατασκευή, αλλά περισσότερο δοκιμαστική. Οπότε.. γιατί να μην έχουμε μια επανάληψη με λίγο μεγαλύτερα παιδιά αυτή τη φορά.

For the record, το εθιμο της Πινιάτας προέρχεται από το Μεξικό και χρησιμοποιείται σε γιορτές και πανηγύρια. Φτιάχνεται μία κατασκεή από πεπιεσμένο χαρτί, ύφασμα κι άλλα υλικά (ανάλογα με το τι θέλει να φτιάξει ο καθένας), που μεσα παραμένει κενή, γεμίζεται με διαφόρων ειδών δωράκια και κεράσματα κι ακολουθείται μία ιεροτελεστία, όπου κάθε συμμετέχων πρέπει με κλειστα μάτια να προσπαθήσει να χτυπήσει την πινιάτα για να ξεχυθούν τα καλούδια.

Εμείς ουδέποτε έχουμε κλείσει μάτια, ουτε έχουμε ακολουθήσει την εν λόγω ιεροτελεστία. Επειδή ακριβώς ορμάνε όλα τα παιδάκια μαζί, τους δίνουμε ελαφριά, πλαστικά «ρόπαλα», για να μην έχουμε ατυχήματα και την πινιάτα την φτιάχνω σχετικά εύκολη στο σπάσιμο. Τα επόμενα χρόνια ενδέχεται να «δυσκολέψω» την καταστροφή της, για να υπάρχει μεγαλύτερη αγωνία και, φυσικά, να ακολουθήσουμε και τα προβλεπόμενα βήματα του εθίμου.

Αν λοιπόν, έχετε όρεξη να ασχοληθείτε με κάτι διαφορετικό για διασκέδαση, θα σας παρουσιάσω τα βήματα που ακολούθησα για να φτιάξω μια απλή πινιάτα ξεκινώντας απο σχήμα μπάλας, η οποία ουσιαστικά χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να στεγνώσει και για να στολιστεί, παρά για να φτιαχτεί η βάση της.

Η διαδικάσία ειναι σχετικά απλή. Θα χρειαστείτε:

• ένα σχετικά μεγάλο μπαλόνι (εγώ χρησιμοποίησα μπαλόνι διαμέτρου σχεδόν 40cm)
• λωρίδες από εφημερίδες (μπόλικες, αν θέλετε να κάνετε σκληρή την πινιάτα σας, οπότε και θα πρέπει να βάλετε περισσότερα στρώματα)
• αλευρόκολλα (που φτιάχνεται με ίσες ποσότητες αλευριού και νερού- η ποσότητα και πάλι εξαρτάται από το μέγεθος και το είδος της πινιάτας)
• ένα βαθύ, χαμηλό πιάτο με φαρδύ στόμιο
• ψαλίδι, κόλλα, χαρτιά γκοφρέ ή ό,τι άλλο υλικό θέλετε για τον στολισμό
• ένα μεγάλο κομμάτι κορδέλα, για να κρεμάσετε την πινιάτα και χαρτοταινία.

Φούσκωσα λοιπόν κανονικά το μπαλόνι μου και το στερέωσα πάνω στο χαμηλό μου πιάτο. Αν δυσκολεύεστε να το στερεώσετε, μη διστάσετε να το κολλήσετε με χαρτοταινία προσωρινά στο πιάτο, μέχρι να αρχίσει σιγά σιγά να βαραίνει από την αλευρόκολλα και την εφημερίδα. Κι αρχίζει η διαδικασία. Μία μία βάζουμε μέσα στην αλευρόκολλα τις λωρίδες της εφημερίδας, τις «περνάμε» ανάμεσα από τα δάχτυλά μας για να φύγει η υπερβολική αλευρόκολλα και τις κολλάμε πάνω στην επιφάνεια του μπαλονιού. Σταδιακά, σιγά σιγά και βάζοντάς τις στη σειρά, δημιουργούμε το πρώτο στρωμα εφημερίδας/αλευρόκολλας. Μέχρι να φτάσουμε στο κάτω μέρος, θα έχει κάπως στεγνώσει το πάνω και μπορούμε να αναποδογυρίσουμε το μπανόνι για να καλύψουμε και το κάτω μέρος.Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία με δεύτερο, τρίτο κλπ στρώμα, μέχρι να γίνει όσο γερή τη θέλουμε (εγώ έβαλα περίπου δύο στρώματα- φυσικά και υπήρχαν και σημεία που καλύφθηκαν περισσότερο, επειδή βρέθηκαν σε συνδέσεις ταινιών) και την άφησα να στεγνώσει.

Tip: Καλό είναι όταν αφήσουμε την πινιάτα να στεγνώσει, να την αναποδογυρίζουμε κάθε λίγες ώρες για να στεγνώσει όσο γίνεται ομοιόμορφα και να μη σπάσει (και να σπάσει, δεν υπάρχει κανένας λόγος στενοχώριας- ενώνεται με χαρτοταινία και με τη γιορταστική κάλυψη δεν θα φαίνεται τίποτα- μιλάει η πείρα).

Μετά από τουλάχιστον ένα 24ωρο, μπορούμε να συνεχίσουμε με τη διαδικασία. Στη μια πλευρά της πινιάτας και προς το πάνω μερος, ανοίγουμε μια μικρή τρύπα με ενα μυτερό ψαλίδι ή ένα μαχαίρι. Ετσι θα κάνουμε τη μια τρύπα από όπου θα περάσει η κορδέλα που θα κρέμεται η πινιάτα και, ταυτόχρονα, θα τρυπήσουμε και το μπαλόνι μέσα, ώστε να αφαιρεθεί στην πορεία.

Ανοίγουμε με ένα ψαλίδι στο πάνω μέρος μια τρύπα αρκετά μεγάλη ώστε να μπορεί να χωρέσει το χέρι μας (έστω και με δυσκολία) και αφαιρούμε το τρύπιο μπαλόνι. Το κομμάτι που κόψαμε, το κρατάμε, γιατί μπορεί να το χρειαστούμε για να ξανακλείσουμε την πινιάτα.

Σε αντιστοιχία με τη μικρή τρυπούλα που ανοίξαμε αρχικά, ανοίγουμε στην απέναντι πλευρά και μία δεύτερη, για να περαστεί η άλλη πλευρά της κορδέλας. Προσέχουμε να ειναι περίπου στο ίδιο ύψος με την πρώτη, για να μη γέρνει η πινιάτα μας όταν την κρεμάμε. Σε αυτή τη φάση μπορούμε να γεμίσουμε και την πινάτα με αυτά που έχουμε σκεφτεί.

Εγώ έβαλα στη δικιά μας ζελεδάκια, σφυρίχτρες φρου-φρου (δεν ειχα ιδέα οτι τις έλεγαν έτσι – μόλις το γκούγκλαρα), γόμες με σχέδια, σοκολατάκια μικρά υγείας και τέλος έβαλα και φιγούρες φωσφοριζέ -αστεράκια, δεινόσαυρους- από αυτές που κολλάνε στους τοίχους στα παιδικά δωμάτια και φωσφορίζουν το βράδυ.

Και ακολουθεί το «ντύσιμο» της πινιάτας. Εδω αυτοσχεδιάζετε ελεύθερα! Εγώ προσωπικά πήγαινα για κουκουβάγια.. αλλά η εορτάζουσα ήθελε πινιάτα-Έλσα γιατί κάπου την πήρε το μάτι της (και παρόλο που δεν είχε θεμα την Ελσα φέτος το πάρτυ μας και… έλεος πλέον με την Έλσα!! Στα πόσα χρόνια τελειώνει οριστικά αυτό το κόλλημα;)

Ό,τι θέλει η εορτάζουσα λοιπόν.

Η Έλσα εκτυπώθηκε (και σε καθρέφτη για να είναι double-face), κόπηκε, κολλήθηκε σε χαρτόνι κι από τις δύο πλευρές και κόπηκε και το χαρτόνι. Προφανώς, η πινιάτα ήταν το «φορεμα» της Ελσας.

Ειχα επιχειρήσει να κάνω όσο πιο στενό μπορούσα το άνοιγμα της κορυφής, ώστε να μπορέσουμε μετά να κολλήσουμε πάνω την Ελσα και να τη στηρίξουμε, αλλά η διαδικασία αποδείχτηκε πρόκληση. Τελικά, επικράτησε μια ιδέα να χρησιμοποιήσουμε εύκαμπτο σύρμα που περάστηκε μέσα από το χαρτόνι του κορμού της φιγούρας για να στηριχτεί κάπως δεξιά κι αριστερά στην πινιάτα και στη συνέχεια, τα κενά καλυφθηκαν με χαρτοταινία κι απο πάνω ντύθηκαν και πάλι με γκοφρέ χαρτί για να μη φαίνεται η σύνδεση (εννοείται οτι, πριν τοποθετηθεί η φιγούρα, είχα περάσει την κορδέλα κι από τις δύο τρύπες και ηταν έτοιμη για κρέμασμα- και χωρίς την Ελσα, που λέει ο λόγος).

Βγήκε πάρα πολύ όμορφη!! Ακόμα κι εγώ που έχω σιχαθεί να βλέπω παντού αυτή τη βασίλισσα του πάγου, συγκινήθηκα! Και η μικρή εορτάζουσα ενθουσιάστηκε οταν την είδε το επόμενο πρωί και την αγκάλιαζε διαρκώς (με μένα απο δίπλα να τρέμω οτι θα πέσει και θα σπάσει πριν της ώρας της).

(Εδώ είναι σα να παρουσιάζει τον πίνακα-παζλ του Klimt. Τόσο μπροστά το Ελσάκι).

Υπάρχουν άπειρες ιδέες για πινιάτες. Σε ποικιλια σχεδίων, χρωμάτων και σχημάτων. Όρεξη να έχει κανείς για κατασκευές και ψάξιμο. Κι αν δεν έχει, υπάρχουν και οι μαμάδες του anthomeli που φτιάχνουν καταπληκτικές πινιάτες σε ό,τι σχέδιο θέλετε κι έχουν απίθανες ιδέες για πάρτυ!

Μέχρι το επόμενο πάρτυ (κι ενδεχομένως, την επόμενη πινιάτα), λοιπόν.