Όσο μπαίνουμε σιγά σιγά στο γιορτινό κλίμα, αναζητώντας τρόπους για να ευχαριστηθούμε τις μέρες που έρχονται, να απολαύσουμε ποιοτικό χρόνο με τους αγαπημένους μας κλπ, μπαίνουμε όλο και πιο βαθειά στη φρενίτιδα των ημερών. Αποκλείεται να μην έχετε διαβάσει κι αντίστοιχα θέματα αλλού και, σε ένα βαθμό, αποκλείεται να μην έχετε φτάσει κι εσείς κάποια στιγμή στην ίδια απελπισία.
Πρέπει να στολίσω, πρέπει να φτιάξω γλυκά, πρέπει να αγοράσω δώρα, πρέπει να πάω τα παιδιά σε γιορτινές δραστηριότητες, πρέπει να φτιάξω μαλλιά/νύχια και «δεσυμμαζεύεται», πρέπει να δω φίλους και γνωστούς που δεν προλαβαίνω να τους δω όλη τη χρονιά, πρέπει να κανονίσω τραπέζια στους συγγενείς, ΠΡΕΠΕΙ να περάσω καλά! (και καταλήγουμε στο ότι, για όλα αυτά, πρέπει να πιάσω και μια 2η, 3η, 4η δουλειά για να τα βγάλω πέρα).
Μα… ΠΡΕΠΕΙ να περάσω καλά;;; Κάπου εκεί, χάνεται το «θέλω» και «δεν θέλω». Και φυσικά, έχουμε μπει και στην εποχή του «πρέπει ΝΑ ΔΕΙΞΩ» οτι περνάω καλά.
Για μένα, ειναι χρόνια τώρα που έχει αλλάξει όλο αυτό το σκηνικό. Θέλοντας και μη, βέβαια, γιατί δεν έχω και τη δυνατότητα της γιορτινής άδειας λόγω δουλειάς (όπως και πολλά άλλα επαγγέλματα, για τα οποία η γιορτινή περίοδος είναι από τις χειρότερες της χρονιάς και τις πιο κουραστικές). Κατέληξα ότι δεν «πρέπει» τίποτα από όλα αυτά, για να ευχαριστηθεί κανείς τα Χριστούγεννα. Και παρακάτω, θα αναλύσω ορισμένες κλασσικές παγίδες στις οποίες πέφτουμε -και έπεφτα ή ακόμα πέφτω κι εγώ πολλές φορές- και τελικά χάνουμε την ουσία (και την μπάλα):
1- Ο «κανόνας» ότι, μετά την αλλαγή του χρόνου, πρέπει να βρούμε μαγαζί ή μέρος να πάμε για να «διασκεδάσουμε». Για μένα απλά έχει καταργηθεί. Πάνε χρόνια που δε βγαίνω μετά την αλλαγή του χρόνου και, μάλιστα, πριν κάνω παιδιά. Βοήθησε σε αυτό οτι μερικές Παραμονές Πρωτοχρονιάς έτυχε να δουλεύω μέχρι τις 10 το βράδυ (οπότε, πού κουράγιο για έξω… ένα τσουγκρισμα με το ποτήρι, ένα «καλή χρονιά» και κατευθείαν κρεβάτι). Για μένα, είχε καταντήσει ψυχαναγκασμός -ακόμα και ως φοιτήτρια- να πρέπει μετά την αλλαγή να ετοιμαστώ, να κολλήσω μια ώρα στην κίνηση, για να πάω σε κάποιο ή κάποια μαγαζιά και να στριμωχτώ, προσπαθώντας να γιορτάσω την έλευση της νέας χρονιάς. Εχω ελάχιστες στιγμές να θυμάμαι από τέτοιες βραδιές. Πιο όμορφα έχω περάσει σε σπίτια φίλων που μαζευόμασταν μετά για να πιουμε ένα κρασάκι, να ευχηθούμε και να αγκαλιαστούμε.
2- Ο «κανόνας» της βόλτας στη Χριστουγεννιάτικη αγορά. Αρνούμαι κατηγορηματικά να ποδοπατηθώ σε περιόδους μεγάλης κίνησης για να κάνω τις όποιες αγορές μου. Ακόμα κι αν βγω στην αγορά τέτοιες μέρες, πάντα θα φροντίσω να πάω από νωρίς το πρωί, με το άνοιγμα των καταστημάτων. Η ώρα που πάει ο περισσότερος κόσμος να ψωνίσει, εμένα θα με βρει να έχω τελειώσει με την αγορά και να πίνω χαλαρά τον καφέ μου σε κάποιο μαγαζί, πολύ πριν αρχίσει κι αυτό να γεμίζει ασφυκτικά. Είναι πολλές οι φορές που όταν το ρεύμα της καθόδου προς το κέντρο πήζει, εγώ βρίσκομαι στο ρεύμα της ανόδου, έχοντας τελειώσει τις δουλειές μου. Είμαι και πρωινός τύπος γενικότερα (σωτήριο!).
3- Ο «κανόνας» του «πρέπει να πάω τα παιδιά σε 100 διαφορετικές χριστουγεννιάτικες εξορμήσεις». Όχι, όχι και όχι. Ειδικά τις μέρες κοντά στις αργίες, οι χώροι αυτοί ειναι γεμάτοι με αλλόφρονες γονείς που προσπαθούν να μπουν στο πνεύμα. Τα έχω κάνει, τα έχω πάθει κι έχω μάθει. Φυσικά και πηγαίνω τα παιδιά μου και σε χριστουγεννιάτικα χωριά και σε εκδηλώσεις. Μου αρέσουν κι εμένα! Πάντα φροντίζω να πηγαίνω νωρίτερα, μέσα στις πρώτες 10-15 μέρες του Δεκέμβρη και πάντα νωρις το πρωί, αν πρόκειται για Σάββατο ή, αν έχω τη δυνατότητα, καθημερινές. Ποτέ Κυριακή, γιατί, όπως είναι λογικό, τότε πάει ο περισσότερος κόσμος. Επιλέγω 2-3-4 πράγματα που μου φαίνονται ενδιαφέροντα (και με λογικές χρεώσεις, γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις, βγαίνεις για να περάσεις καλά και καταλήγεις να έχεις δώσει ένα υπέρογκο ποσό για τέσσερα άτομα- γιατί μαζί με τα εισητήρια, προκύπτουν κι ένα σωρό άλλες παράπλευρες χρεώσεις που τελικά αναγκάζεσαι να πληρώσεις αφού «πήγες που πήγες μέχρι εκεί». Και πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται, γιατί δεν έκλεισες από νωρίς εισητήρια για εκδρομή, με τόσα που έχεις ξοδέψει μέσα σε δύο μέρες).
Συν τοις άλλοις, υπάρχουν ωραιότατα πράγματα που μπορείς να κάνεις με τα παιδιά, να περάσετε όλοι όμορφα και να μη δώσετε μία περιουσία. Υπάρχουν ένα σωρό ιδέες για γιορτινές κατασκευές στο σπίτι ή μαζί με φίλους, για βόλτες μακριά απο το πολύβουο κέντρο κλπ. Τα παιδιά δε ζητάνε να τα πάμε παντού για να περάσουν καλά. Την καλή μας διάθεση θέλουν (η οποία, για μένα, εξαφανίζεται ως δια μαγείας όταν τα τραβολογάω μέσα στον κόσμο ή δε βρίσκω να παρκάρω μετά απο 3 γύρους ή φτάνω σε ένα μέρος που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα) και τον, έστω και περιορισμένο, χρόνο μας.
4- Ο «κανόνας» οτι πρέπει να είμαι κουκλάρα στις γιορτές. Τι απίστευτο κόλλημα για τις γυναίκες! Δίαιτες ενα μήνα πριν, βαμμένο μαλλί, νύχι, καθαρισμός, μακιγιάζ. Μόνο τις γιορτές; Το περνάω κι εγώ αυτό το στάδιο. Κι είναι ο χειρότερος ψυχαναγκασμός μου αυτή την εποχή (έχω κι άλλους, για άλλες εποχές!). Φέτος (αν και πάλι προσπαθώ να μαζέψω την ασυγκράτητη όρεξή μου), αποφάσισα να κάνω τις «αναστηλώσεις» με τον καινούριο χρόνο. Όταν θα έχει περάσει ο χαμός και θα έχουν καταλαγιάσει οι υστερίες. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να κινηθώ ανάλογα και με το budget μου και με τα χρήματα που θα μπορώ να διαθέσω μετά τα όποια έξοδα των γιορτών.
5- Τα παιδιά παίρνουν πολλά δώρα από πολύ κόσμο. Είναι η «κατάρα» των οικονομικών μικροπραγμάτων/παιχνιδιών που έχουν κατακλύσει την αγορά. Φέτος ζήτησα από τους νονούς/νονές να μη φέρουν δώρα στα παιδιά. Πραγματικά, δε χρειάζεται. Από τώρα που ειναι ακόμα νωρίς και είναι μικρά, δε θέλω να περιμένουν το νονό και να τον κοιτάνε στα χέρια. Προτιμώ να κάνουμε άλλα πράγματα μαζί τους αυτές τις μέρες. Με τον ένα νονό, για παράδειγμα, κανονίσαμε να πάμε έξω για βόλτα, ποδήλατο και πατίνι οικογενειακώς, μαζί με τα παιδιά του, και να πάρουμε μαζί κι ένα μικρό κολατσιό. Και σκοπεύω να το προτείνω αυτό και σε οποιονδήποτε άλλο φίλο πρόκειται να βρεθούμε αυτές τις μέρες. Θα προτιμήσουμε την παρέα τους κι όχι ένα ακόμα παιχνίδι για την, ούτως ή άλλως, ήδη μεγάλη συλλογή μας. Θα περιμένουμε τον Άγιο Βασίλη να μας φέρει το δώρο που θα του ζητήσουμε. Και θα το προσμένουν με μεγαλύτερη χαρά και θα το εκτιμήσουν και περισσότερο.
Οι γιορτές είναι μια ευκαιρία να αλλάξει λίγο το κλίμα, να εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε, να δώσουμε κάτι σε κάποιους άλλους που δεν έχουν την ίδια τύχη με μας. Δεν είναι ανάγκη να είναι διαρκώς και μόνο συνδεδεμένες με την κατανάλωση (φαγητού και χρημάτων). Δεν τα λέω όλα αυτά υποστηρίζοντας τη μιζέρια. Αντιθέτως, τα λέω για να την αποφύγουμε. Για να δούμε πάλι το δάσος (κι όχι μονο το δέντρο) και να επανεκτιμήσουμε τη ζωή μας και τις προτεραιότητές μας.
Τα Χριστούγεννα σηματοδοτούν το τέλος μιας εποχής, μιας χρονιάς και την αρχή μιας νέας. Ας μας βρει υγιείς, όσο γίνεται ξεκούραστους, ήρεμους, σε πραγματική επαφή με τον εαυτό μας και μέσα στις αγκαλιές των αγαπημένων μας.
Αυτά δεν έχουν πραγματική σημασία άλλωστε;
Precious Quests 