Μία κολοκυθόπιτα χωρίς φύλλο και μία σπανακόπιτα με φύλλο

Υπάρχουν άπειρες συνταγές στο διαδίκτυο για πίτες όλων των ειδών. Οποτε, τι πειράζει να δώσω κι εγω δυο ιδέες που υλοποίησα την εβδομάδα που μας πέρασε και πέρασαν με άριστα την κριτική επιτροπή του σπιτιου (aka οικογένεια);

-> Πρώτα θα αναφερθώ στην κολοκυθόπιτα (με κολοκύθια κι όχι κολοκύθα) μιας και την έκανα πρώτη. Το πλάνο ήταν να κάνω μια κλασική κολοκυθόπιτα με φύλλο, αλλά επειδή το πρόγραμμα πίεζε κι επειδή τα κολοκυθάκια είχαν ήδη αγοραστεί, η ιδέα του χειροποίητου φύλλου εγκαταλείφθηκε. Για κάποιο λόγο, ξεχνούσα διαρκώς να αγοράσω κι έτοιμο, οπότε αναζήτησα μία συνταγή χωρίς φύλλο. Στην βιβλιοθήκη της κουζίνας έχω κρατήσει ορισμένα περιοδικά συνταγών από εφημερίδες που είχαν συνταγές ενδιαφέρουσες κι όμορφα ταξινομημένες κι εκεί -και συγκεκριμένα σε ένα περιοδικό Cook Book για πίτες- ανακάλυψα μια συνταγή για «Κολοκυθοφάι», όπως την είχε ονομάσει ο δημιουργός της (Κώστας Τσίγκας). Έκανα ορισμένες τροποποιήσεις και προσθήκες (πρέπει να είναι αρρώστια αυτό… κυρίως σε αλμυρές συνταγές, σπάνια μπορώ να μείνω πιστή στην πρωτότυπη) και σας την παρουσιάζω.

Υλικά:

4 μεγάλα κολοκύθια

2 φλιτζάνια γάλα ελαφρύ αγελαδινό

4 αβγά

2 φλιτζάνια φέτα τριμμένη

250 γρ. κεφαλογραβιέρα τριμμένη

4 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα

3 πράσα κομμένα σε ροδέλες

μισό ματσάκι ψιλοκομμένο άνηθο

τριμμένος ξερός δυόσμος-

4 κουταλιές σούπας βούτυρο

4 κουταλιές σούπας αλεύρι γ.ο.χ.

φρυγανιά τριμμένη

αλάτι/ πιπέρι

Εκτέλεση:

Τρίβουμε στον χοντρό τρίφτη τα κολοκύθια και τα βάζουμε σε σουρωτήρι να βγάλουν όσο γίνεται περισσότερα υγρά. Τα πιέζουμε και με τα χέρια και τα αφήνουμε εκεί. Στη συνέχεια, ζεσταίνουμε το βούτυρο σε κατσαρόλα και σοτάρουμε για λίγο τα κρεμμύδια και τα πράσα. Ρίχνουμε μέσα και το κολοκύθι και συνεχίζουμε το σοτάρισμα για περίπου 10 λεπτά. Παράλληλα ζεσταίνουμε το γάλα να είναι έτοιμο. Στην κατσαρόλα με το κρεμμύδι και τα κολοκύθια, προσθέτουμε και το αλεύρι σιγά σιγά κι ανακατεύουμε καλά το μίγμα. Τέλος, προσθέτουμε σταδιακά το γάλα, ανακατεύοντας διαρκώς μέχρι να γίνει χυλός. Αποσύρουμε από την φωτιά, προσθέτουμε τη φέτα, την κεφαλογραβιέρα, το δυόσμο, τον άνηθο, ανακατεύουμε, κι όταν το μίγμα μας έχει λίγο κρυώσει, προσθέτουμε και τα αβγά. Αλατοπιπερώνουμε (προσωπικά, και λόγω των τυριών, προσθέτω ελάχιστο επιπλέον αλάτι) κι ανακατεύουμε καλά. Βουτυρώνουμε ένα μεγάλο πυρέξ ή ταψί, καλύπτουμε με τριμμένη φρυγανιά και απλώνουμε το μίγμα. Πασπαλίζουμε την επιφάνεια πάλι με τριμμένη φρυγανιά και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 για 40-50 λεπτά.

Κόβουμε και σερβίρουμε όταν θα έχει κρυώσει λίγο.

Βγήκε νοστιμότατη κι άρεσε πολύ και στα παιδιά!

-> Δεύτερη πίτα της εβδομάδας ήταν η σπανακόπιτα με χειροποίητο φύλλο. Βγήκε τόσο απίστευτα νόστιμη και το φύλλο τόσο τραγανό, που τη γράφω εδώ για να την έχω και κάπου αναλυτικά σημειωμένη να την επαναλάβω (αν και την είπαμε την αλήθεια για μένα και την αυτούσια απόδοση).

Υλικά:

1 κιλό σπανάκι περίπου (πάντα φρέσκο)

2 μεγάλα κρεμμύδια ψιλοκομμένα

1 πράσο κομμένο σε φέτες

4 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα

μισό ματσάκι άνηθο

300 γραμμάρια φέτα

4 κουταλιές σούπας κατίκι Δομοκού

4 αβγά

2 φλιτζάνια ελαιόλαδο

μισό φλιτζάνι τραχανά γλυκό

αλάτι/ πιπέρι

Για το φύλλο:

700γρ. αλεύρι γοχ (συν έξτρα για το άνοιγμα του φύλλου)

1 κουτ. γλυκού αλάτι

1 κουτ. σούπας ξίδι

2 κουτ. γλυκού baking powder

2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο

χλιαρό νερό για το ζύμωμα

Εκτέλεση:

Καθαρίζουμε και πλένουμε το σπανάκι. Προσωπικά του αλλάζω 2-3 νερά και το αφήνω και κάποια ώρα σε νερό με ξίδι. Κι ετοιμάζουμε τη ζύμη. Ανακατεύουμε το αλεύρι με το αλάτι, το baking powder και το ξίδι και ξεκινάμε το ζύμωμα προσθέτοντας σταδιακά το χλιαρό νερό μέχρι να σχηματιστεί η ζύμη για το φύλλο μας. Πρέπει να είναι σφιχτή, απαλή και ίσα να μην κολλάει στα χέρια. Γι’ αυτό και προσθέτουμε λίγο λίγο το νερό, για να δούμε πότε θα έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν δούμε ότι μας παράπεσε νερό, απλά προσθέτουμε λίγο ακόμα αλεύρι (δεν έγινε και καμία ιδιαίτερη ζημιά δηλαδή). Στο τέλος στο ζύμωμα προσθέτουμε το ελαιόλαδο. Σκεπάζουμε το μπολ με τη ζύμη και το αφήνουμε να ξεκουραστεί μέχρι να ετοιμάσουμε τη γέμιση.

Ζεματίζουμε το σπανάκι σε μια μεγάλη κατσαρόλα με μισό ποτήρι νερό. Δεν μας νοιάζει αν χωράει στην κατσαρόλα με το ζόρι. Θα «χωνέψει» (ή θα «μαραθεί») το σπανάκι και δεν θα μείνει ούτε η μισή ποσότητα. Στη συνέχεια, το βάζουμε σε ένα σουρωτήρι να στραγγίξει (όταν κρυώσει λίγο, το στραγγίζουμε και με τα χέρια μας για να φύγουν τα πολλά υγρά). Στην ίδια κατσαρόλα, τσιγαρίζουμε το φρέσκο, το ξερό κρεμμύδι και το πράσο σε ένα φλιτζάνι ελαιόλαδο, αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το στυμμένο σπανάκι (σε αυτή τη φάση, εγώ το κόβω και λίγο με το μαχαίρι για να ανακατευτούν καλύτερα τα υλικά της γέμισης). Προσθέτουμε και τον άνηθο, τα 4 αβγά χτυπημένα, τη φέτα και το κατίκι κι ανακατεύουμε καλά να γίνει πιο ομοιογενές το μίγμα. Ρίχνουμε και τον τραχανά κι αλατοπιπερώνουμε (με ρέγουλα το αλάτι-όπως είπα και για την κολοκυθόπιτα) και είναι έτοιμη η γέμιση.

Ώρα να αρχίσει η ζύμη μας να «κουράζεται» πάλι (χιούμορ).

Τη χωρίζουμε σε 5 περίπου ίσια μέρη, λαδώνουμε το ταψί μας κι αρχίζει το άνοιγμα του φύλλου. Ρίχνουμε μπόλικο αλεύρι στον πάγκο μας κι ανοίγουμε ένα ένα τα φύλλα με τον πλάστη. Αν έχει γίνει σωστό το φύλλο θα δείτε ότι ανοίγει εύκολα και μάλιστα γίνεται αρκετά λεπτό χωρίς να κάνει τρύπες εύκολα, πράγμα που το κάνει κι εύκολο στη μεταφορά του στο ταψί. Τα τρία πρώτα φύλλα (και, για να πω την αλήθεια μου, επιλέγω αυτά που έτυχε να έχουν την περισσότερη ζύμη) τα βάζουμε από κάτω και πάντα λαδώνουμε καλά μεταξύ τους. Απλώνουμε ομοιόμορφα τη γέμιση και βάζουμε από πάνω τα δύο άλλα φύλλα, επίσης λαδώνοντας καλά μεταξύ τους με πινέλο. Κλείνουμε την πίτα μας, ενώνοντας στις άκρες τα πάνω με τα κάτω, λαδώνουμε και την πάνω επιφάνεια, χαράζουμε την πίτα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς, μέχρι να πάρει το φύλλο μας αυτό το ωραίο χρυστοκίτρινο χρώμα και να γίνει τραγανό. Δεν σας λέω συγκεκριμένο χρόνο, γιατί κάθε φούρνος είναι διαφορετικός. Απλά θα πω να προσέξετε να έχει ψηθεί καλά κι από κάτω.

Εγώ έκανα τη χαζομάρα και θεώρησα ότι δεν αρκούσε η γέμιση για να την απλώσω σε ταψί, οπότε χρησιμοποίησα πυρέξ και βγήκε πιο χοντρή από ό,τι θα την προτιμούσα (και το έχω ξανακάνει όπως με ενημέρωσαν.. αλλά διαθέτω τη μνήμη του χρυσόψαρου σε κάτι τέτοια). Και πάλι όμως, τα παιδιά την τίμησαν δεόντως, ζητώντας και δεύτερο κομμάτι, ακόμα και κρύα. Μεγάλη επιτυχία!

Καλή απόλαυση!! (γιατί, οι πίτες είναι μεγάααααλη απόλαυση)