Είναι καιρός τώρα που θέλω να ασχοληθώ με νέα έργα γύρω από το DIY. Η αλήθεια είναι ότι παλιότερα έκανα πολύ περισσότερες εργασίες, ειδικά μαζί με τα παιδιά. Αλλά κι αυτά έχουν κάνει τόσες πολλές χειροτεχνίες μεγαλώνοντας και κάνουν ακόμα στο σχολείο, που στο σπίτι τις έχω αραιώσει πολύ. Παρατήρησα ότι κουράστηκαν λίγο (μεταξύ μας, κι εγώ) και το ενδιαφέρον τους πλέον έχει στραφεί σε άλλου είδους παιχνίδια. Τους αρέσουν τα επιτραπέζια και δεν χορταίνουν να χάνονται στον κήπο μαζί με τα ξαδέρφια τους και να δημιουργούν δικά τους παιχνίδια.
Όπως και να έχει, αυτό δε σημαίνει ότι θα σταματήσω να δημιουργώ και να αναζητώ νέες ιδέες!
Και το πρώτο μου νέο project αφορά το decoupage. Είναι χρόνια τώρα που ήθελα να ασχοληθώ με την τεχνική, αλλά δεν το ξεκινούσα. Συγκεκριμένα, είχα ενθουσιαστεί τόσο με το έργο μιας φίλης που μου είχε κολλήσει η ιδέα (πέρασαν και 5 χρόνια από τότε και …παραωρίμασε η ιδέα- no comments). Η φίλη λοιπόν είχε την σκέψη, περιμένοντας τη γέννηση της πρώτης κόρης της, να φτιάξει ένα έπιπλο για το παιδικό δωμάτιο καλύπτοντάς το όλο με κομμάτια από κόμικ (παλιά μίκυ μάους) με τη μέθοδο του decoupage. Το έπιπλο ήταν μια χαμηλή ραφιέρα για τα παιχνίδια και βιβλία και το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά υπέροχο και πρωτότυπο.
Στη δικιά μου -καθυστερημένη- έμπνευση λοιπόν, και για να κάνω μια πρώτη δοκιμή με τα καινούρια μου υλικά, αποφάσισα να «ντύσω» με ρυζόχαρτο ένα ξύλινο κουτί-καρδιά με την προοπτική να αποθηκεύσω κοσμήματα. Τα υλικά τα αγόρασα όλα από αυτό το διαδικτυακό κατάστημα (αφού έκανα κάποιες συγκρίσεις τιμών) και, αν και ταξίδεψαν από Θεσσαλονίκη, η παράδοση ήταν άμεση. Το κουτί το αγόρασα από άλλο κατάστημα.
Αγόρασα και υλικά για άλλες εργασίες, αλλά θα αναφερθώ σε άλλο post.
Τα ρυζόχαρτα που επέλεξα είχαν ρομαντικό στυλ. Ξεκίνησα κόβοντας τις φιγούρες και τα σχέδια με το χέρι, σιγά σιγά. Δεν χρειάζεται ψαλίδι για να κοπεί το ρυζόχαρτο, ούτε είναι απαραίτητο να είναι ίσια τα κομμάτια. Οι ίνες που πετάνε γύρω γύρω δεν χρειάζεται να σας προβληματίσουν επίσης, γιατί με το που θα στεγνώσει η κόλλα, αφομοιώνονται στο σχέδιο.
Ξεκινάμε βάζοντας κόλλα decoupage με ένα πινέλο και τοποθετώντας πάνω το κομμάτι του ρυζόχαρτου που θέλουμε. Στη συνέχεια, περνάμε με κόλλα το ρυζόχαρτο από πάνω, ξεκινώντας από το κέντρο του και απλώνοντας την κόλλα προς τις άκρες. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν κολλάμε μεγαλύτερα κομμάτια. Συνεχίζουμε και με τα υπόλοιπα κομμάτια και κομματάκια μέχρι να καλύψουμε την επιφάνεια που θέλουμε. Εγώ κάλυψα τον πάτο και τα πλαϊνά τοιχώματα μέσα κι έξω, αφήνοντας τη βάση.
Όταν στέγνωσε η κόλλα (την άφησα σχεδόν 24ωρο. Όχι απαραίτητα επειδή έτσι έπρεπε, επειδή δεν προλάβαινα να ασχοληθώ νωρίτερα), πέρασα το πρώτο στρώμα βερνίκι προστασίας για να προστατέψω το αποτέλεσμα και να το αδιαβροχοποιήσω όσο γίνεται καλύτερα. Μετά το στέγνωμα (για μένα αυτό σήμαινε ένα 24ωρο ακόμα τουλάχιστον) πέρασα και το δεύτερο στρώμα και το άφησα να στεγνώσει καλά. Και voila!!
Με το στέγνωμα έφυγαν και οι ασπρίλες και όλα. Το μόνο που έμεινε ήταν να καλύψω κάπως τη βάση και, επειδή είχα αρκετό περίσσευμα σε τσόχες, χοντρές και λεπτές, από τις ετοιμασίες της βάφτισης (κάποτε), κόλλησα από κάτω τσόχα λεπτή με κόλλα χειροτεχνίας, για να μη φαίνονται και τα τελειώματα του ρυζόχαρτου.
(Photographs in line… please wait)
Για πρώτη φορά όχι κι άσχημα, έτσι;
(Ήδη έχω την πρώτη παραγγελία από το τρίτο «παιδί» του σπιτιού για μολυβοθήκη- αρκεί να βρω ρυζόχαρτα με δράκους 
-τι τραβάω).
Ελπίζω να επανέλθω σύντομα με το επόμενο project (κι ευελπιστώ να μη χρειαστώ και γι’αυτο 6-7 μέρες για την ολοκήρωση. Αν είχα να καλύψω τοίχο, ένας χρόνος έφτανε-δεν έφτανε).
Precious Quests 