Μαζί με τα άπλυτα, τα ασιδέρωτα, τα αφόρετα (που έτσι κι αλλιώς πάνε πάλι για πλύσιμο, αφού πέρασαν των παθών τους τον τάραχο με τα πήγαινέλα) μεταφέρουμε κι άλλα πράγματα πίσω στο σπίτι με τις αποσκευές μας. Και δεν το λέω με τη ρομαντική έννοια των διακοπών («τις υπέροχες εικόνες χαλάρωσης», «τα ηλιοβασιλέματα» κλπ). Κι αυτά τα φέρνουμε μαζί, αλλά στην προκειμένη περίπτωση το λέω για τους μικρούς «θησαυρούς» των αποσκευών μας. Αντικείμενα και πράγματα από τους τόπους που επισκεφθήκαμε. Συνέχεια ανάγνωσης «Καλοκαιρινοί Θησαυροί»
Μήνας: Αύγουστος 2017
Αδέρφια
Είμαι στη θέση του συνοδηγού.
Το βλέμμα μου χάνεται σε ατελείωτους ελαιώνες. Πραγματικά ατελείωτους. Ευλογημένος τόπος, ευλογημένα χώματα. Πλούσια. Λουσμένα στο φως.
Πίσω μου ακούω φωνές χαρούμενες. Ακούω το ραδιόφωνο από τη μία και τις φωνές τους από την άλλη που παίζουν. Φτιάχνουν ιστορίες, χασκογελάνε, μοιράζονται μυστικά, αδιαφορούν για τη σοβαρότητα, χλευάζουν το μέλλον και το τι μπορεί να επιφυλάσσει.
Έχουν εμάς να ανησυχούμε γι’αυτό. Συνέχεια ανάγνωσης «Αδέρφια»