Ταξίδι-αστραπή στη Βουδαπέστη

(Μου πήρε σχεδόν 10 μέρες για να καταφέρω να ολοκληρώσω το post, αλλά το αποτέλεσμα μετράει)

(Υ.Γ. Την προηγούμενη πρόταση την άλλαξα 3 φορές. Από «3 μέρες», έγινε «μία εβδομάδα» για να καταλήξει «10 μέρες»- αυτά για να είμαι τίμια)

Πρόσφατα ταξιδέψαμε άνευ τέκνων στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, τη Βουδαπέστη (όπως θα είδατε και στο Instagram) για ένα σύντομο διάλειμμα 2 διανυκτερεύσεων. Ήταν ένα ταξίδι που είχαμε προγραμματίσει καιρό τώρα, αλλά -όπως πάντα- περιμέναμε τελευταία στιγμή για να οργανώσουμε (κάπως).

Η Βουδαπέστη είναι μία όμορφη Ευρωπαϊκή πόλη που διασχίζεται από το Δούναβη. Η τελική της μορφή, ήρθε με τη συνένωση της Buda (Βούδα), Óbuda (Όμπουντα, παλαιά Βούδα) και Pest (Πέστη) το 1873. Η Βούδα εκτείνεται δυτικά του Δούναβη, ενώ η Πέστη ανατολικά.

Δε θα ζαλίσω με πολλά ιστορικά στοιχεία -που βρίσκετε εύκολα σε αντίστοιχα sites- θα πω μόνο ότι η Βουδαπέστη είναι μία πόλη με μεγάλη και οδυνηρή Ιστορία και, συνεπώς, έντονες επιρροές. Έχουν διατηρηθεί ή ανακατασκευαστεί πολλά από τα μνημεία και τα ιστορικά της κτίρια, γεγονός που την καθιστά ένα απέραντο μουσείο (όπως και πολλές άλλες πρωτεύουσες της κεντρικής Ευρώπης). Αυστριακοί, Μογγόλοι, Τούρκοι, Γερμανοί πέρασαν από την πόλη, αφήνοντας τα ανεξίτηλα σημάδια τους.

Καταρχάς, να πω ότι είναι ένας αρκετά οικονομικός προορισμός.

Ορισμένες βασικές πληροφορίες: Η διάρκεια της πτήσης είναι σχεδόν 2 ώρες. Μπορείτε να βρείτε καταλύματα για όλα τα βαλάντια -μιας κι είναι πόλη που δέχεται πολύ νεολαία- και είναι εύκολη στη μετακίνηση. Διαθέτει μετρό, τραμ, λεωφορεία και καραβάκια που ανήκουν στη δημοτική συγκοινωνία (εκτός των ιδιωτικών για κρουαζιέρες στο Δούναβη). Το ημερήσιο εισιτήριο κοστίζει γύρω στα 5 ευρώ και καλύπτει απεριόριστη χρήση σε όλες τις δημοτικές συγκοινωνίες. Υπάρχουν και εισιτήρια διαρκείας περισσότερων ημερών, αν μείνετε πιο πολύ.

Το νόμισμα της Ουγγαρίας είναι το φιορίνι, αλλά οι περισσότερες επιχειρήσεις δέχονται πληρωμή με κάρτα κι ορισμένες και ευρώ (αν και, κατά βάση, δίνουν ρέστα σε φιορίνια).

Επίσης, για να κατατοπίζεστε κάπως καλύτερα, στην ουγγρική γλώσσα, ter είναι η πλατεία και utca η οδός.

Επιλέξαμε να μείνουμε στο κέντρο της Πέστης και να εξορμούμε από εκεί. Για μας αποδείχτηκε καλή επιλογή, αν και ήταν πολύ μέσα σε μπαρ, φαγάδικα κλπ με ιδιαίτερη κίνηση. Το δωμάτιό μας όμως ήταν πολύ ήσυχο, καινούριο και με εξαιρετικό (και χορταστικότατο) πρωινό. Πάντα σημαντικό για μια μέρα που θα έχει πολύυυυ περπάτημα.

Το μετρό της Βουδαπέστης είναι ένα από τα παλαιότερα της Ευρώπης και είναι εντελώς vintage! Για κάποιο λόγο, μου άρεσε! Έχετε υπόψη, ότι οι κυλιόμενες σκάλες του μετρό «τρέχουν» λίγο πιο γρήγορα από ό,τι έχουμε συνηθίσει.

Με το που αφήσαμε λοιπόν βαλίτσες, ξεκινήσαμε για το πρώτο μας προορισμό.

—Πλατεία Batthyany ter:  Η πλατεία αυτή βρίσκεται από την πλευρά της Βούδας κι έχει εκπληκτική θέα στο Κοινοβούλιο, στην απέναντι πλευρά του Δούναβη (από όπου είναι και η φωτογραφία στην αρχή του post).

Το Βασιλικό Ανάκτορο όπως φαίνεται από το άλλο άκρο της Chain Bridge

Το τούνελ που διαπερνάει το λόφο του Κάστρου

—Κάστρο Βούδας: Ουσιαστικά πρόκειται για ένα σύμπλεγμα μνημείων κι αξιοθέατων που δεσπόζει σε έναν λόφο 170 μέτρων πάνω από την πόλη.

Περιλαμβάνει το Βασιλικό Ανάκτορο, την Εθνική Πινακοθήκη, το Μέγαρο Sandor, το ιστορικό Μουσείο Βουδαπέστης, το Ναό Matyas (Ναός Αγίου Ματθαίου), την οδό των Λόρδων και τον Προμαχώνα των Ψαράδων, στον οποίο κι ανεβήκαμε για να θαυμάσουμε την υπέροχη θέα της πόλης. Επιλέξαμε να ανεβούμε στο Κάστρο από τα σκαλάκια που βρίσκονται δεξιά του τελεφερίκ (ναι, έχει και τελεφερίκ που δεν ξέρω αν λειτουργούσε) και μας κόπηκε λίγο η ανάσα, γιατί είχε αρκετή ζέστη, αλλά το δασάκι που διασχίσαμε ήταν πολύ όμορφο.

(Στη φωτογραφία, η θέα από τον Προμαχώνα των Ψαράδων).

Κατεβαίνοντας από το Κάστρο της Βούδας, περπατήσαμε νότια, κατά μήκος του Δούναβη και θαυμάσαμε τις γέφυρες και τα υπέροχα κτίρια. Η Βούδα και η Πέστη συνδέονται με 4 βασικές γέφυρες. Από βορρά προς νότο είναι η γέφυρα της Μαργαρίτας, η Chain Bridge (Γέφυρα των Αλυσίδων), η Elizabeth bridge και η Γέφυρα της Ελευθερίας. Το τελεφερίκ για το κάστρο βρίσκεται ακριβώς μπροστά από την Chain Bridge. Περπατήσαμε μέχρι την Elizabeth Bridge που βρίσκεται κάτω από τον λόφο Gellert. Ο λόφος αυτός έχει επίσης μερικά μνημεία και υπέροχη πανοραμική θέα. Μεταξύ των μνημείων είναι εκείνο του Gellert, που έχει φτιαχτεί προς τιμήν του επισκόπου Gellert, ο οποίος λέγεται ότι ρίχτηκε από το λόφο που φέρει το όνομά του, όταν προσπάθησε να εκχριστιανίσει τους κατοίκους της Βουδαπέστης, το Μνημείο Ελευθερίας, άγαλμα που φαίνεται από μακριά, το οχυρό και στο νοτιότερο μέρος υπάρχει το περίφημο Ξενοδοχείο και τα λουτρά Gellert. Τα θαυμάσαμε από μακριά αλλά μας ήταν αδύνατο να ανέβουμε και στο λόφο. Είχαμε περπατήσει ήδη πολλά χιλιόμετρα στη ζέστη και μετά από ταξίδι.

Επιλέξαμε να πάρουμε τραμ για να επιστρέψουμε στην αρχή της Chain Bridge. Την περπατήσαμε από τη μια πλευρά μέχρι την πλευρά της Πέστης, όπου καταλήξαμε έξω από το Four Seasons Hotel και το Gresham Palace. Στα δεξιά μας είχαμε το Sofitel. Περπατήσαμε μέσα από την Erzsebert ter και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο με τα πόδια.

Το βράδυ δοκιμάσαμε ουγγρική κουζίνα στο κέντρο τη Πέστης, στην Εβραϊκή Συνοικία.

— Ουγγρικό Κοινοβούλιο: Το επόμενο πρωί (αφού φάγαμε μπόλικο πρωινό που μας κράτησε άνετα μέχρι το απόγευμα), πήραμε το μετρό για να ξεκινήσουμε από την περιοχή γύρω από το Κοινοβούλιο και συγκεκριμένα από την πλατεία Kossuth Lajos.

Το κτίριο του Κοινοβουλίου είναι επιβλητικό και άριστα συντηρημένο. Ακριβώς απέναντι από την κεντρική είσοδο (στην ανατολική πλευρά) βρίσκεται και το Εθνολογικό Μουσείο.

Υπάρχει άπλετος χώρος και παγκάκια για να καθίσει κανείς και να θαυμάσει τα κτίρια που περιβάλλουν αυτή την εντυπωσιακή πλατεία, καθώς και αγάλματα και μνημεία σημαντικών πολιτικών προσώπων που έπαιξαν ρόλο στην Επανάσταση του 1956.

Κατεβαίνοντας προς την πλευρά του Δούναβη και προς τα νότια, ακριβώς στις όχθες του ποταμού, υπάρχει το έργο με τα Μπρούτζινα Παπούτσια που συμβολίζει την εξόντωση 550.000 Εβραίων από τους Ναζί, που πολλές φορές τους ανάγκαζαν να βγάλουν τα παπούτσια τους και να πηδήξουν στο παγωμένο ποτάμι ή τους πυροβολούσαν πισώπλατα. Το βρήκα συγκλονιστικό.

— Vaci utca και Κεντρική Αγορά: Από το Κοινοβούλιο πήραμε το Τραμ 2 που πηγαίνει παράλληλα στις όχθες του Δούναβη και δίνει την ευκαιρία να απολαύσει κανείς την πόλη,

σε συνδυασμό με το ποτάμι. Η γραμμή 2 θεωρείται κλασσική διαδρομή.

Κατεβήκαμε κοντά στην Vorosmarty ter, από όπου ξεκινάει η Vaci utca, ο εμπορικότερος δρόμος της Βουδαπέστης (σαν την Ερμού στην Αθήνα, ένα πράγμα). Εδώ αγοράσαμε και τα ενθύμιά μας και τα μικροδωράκια μας (κάντε μια σύγκριση, γιατί υπάρχουν αρκετά μεγάλες διακυμάνσεις στις τιμές σε κάποια είδη). Στο τέρμα της Vaci utca βρίσκεται η Κεντρική Αγορά, ένα μεγάλο κτήριο που πωλούνται κάθε είδους αγαθά. Στο ισόγειο πωλούνται φαγώσιμα (ντόπια τυριά, σαλάμια, φρούτα, λαχανικά) και στον πρώτο όροφο υπάρχουν υφαντά, ρούχα και ενθύμια). Πραγματικός χαμός, μέσα στα χρώματα!

— Andrassy utca και Πάρκο Varosliget: Μετά την Κεντρική Αγορά, πήραμε τραμ και κατεβήκαμε στην αρχή της Andrassy utca, μιας μεγάλης λεωφόρου που καταλήγει στο Πάρκο Varosliget. Κοντά στο σημείο εκείνο είναι η Βασιλική του Αγίου Στεφάνου (Szent Istvan Bazilica), ο θόλος της οποίας έχει φτιαχτεί στο ίδιο ύψος με το Κοινοβούλιο. Όσο είδαμε το εσωτερικό ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό και θα ήθελα πολύ να παρακολουθήσω και μια συναυλία του εκκλησιαστικού της οργάνου (έχει 5.898 αυλούς!) αλλά η επόμενη θα ήταν τη μέρα της αναχώρησής μας (οπότε τζίφος). Περπατήσαμε την Andrassy μέχρι το κτίριο της Κρατικής Λυρικής Σκηνής (η Andrassy έχει μαζεμένα τα πιο ακριβά εμπορικά μαγαζιά). Δυστυχώς το εσωτερικό της Όπερας μπορεί κανείς να το δει μόνο αν παρακολουθήσει κάποια παράσταση. Από εκεί πήραμε μετρό για να καταλήξουμε στο πάρκο Varosliget, που εκείνη την ημέρα έτυχε να πραγματοποιείται αγώνας δρόμου γυναικών (βαλτοί ήταν;; Ζήλευα απίστευτα τους δρομείς σε όλη την πόλη), οπότε δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε την Πλατεία Ηρώων στο τέρμα της Andrassy (όπου βρίσκεται το μνημείο Χιλιετίας) μιας και ήταν κατειλημμένη από τη διοργάνωση. Το πάρκο μέσα ήταν απίθανο, ξαπλώσαμε στο γρασίδι να ξεκουραστούμε και να χαλαρώσουμε από το ξεποδάριασμα, θαυμάζοντας το κάστρο Vajdahunyad (γλωσσοδέτης τα ονόματα).

Το κάστρο αυτό είναι σχεδιασμένο με ένα μίγμα 5 διαφορετικών στυλ, στο οποίο αντιπροσωπεύονται πάνω από 20 γνωστά ουγγαρέζικα κτίρια και περιβάλλεται από λίμνη. Περπατήσαμε μέσα στο πάρκο και καταλήξαμε στα λουτρά Szechenyi. Θα πηγαίναμε οπωσδήποτε για μια αυθεντική ουγγαρέζικη εμπειρία, αν δεν είχαμε ξεχάσει να πάρουμε μαζί μαγιό. Στην βορειοανατολική πλευρά του πάρκου βρίσκεται και ο Ζωολογικός Κήπος της Βουδαπέστης.

— Ruin Bars και Street Food: Αργά το απόγευμα, επιστρέφοντας προς το κέντρο της Πέστης, αποφασίσαμε να φάμε κάτι γρήγορο στο χέρι, μιας και δεν πεινούσαμε ιδιαίτερα. Επιλέξαμε να πάμε για κλασικό street food στο Street Food Karavan, ένα συνονθύλευμα από καντίνες που σερβίρουν μια αρκετά μεγάλη ποικιλία street food (ακόμα και vegan) και μετά να ξεκουραστούμε στο δωμάτιο για να βγούμε και για ένα ποτό το βράδυ, σαν «ελεύθερο» ζευγάρι.

Street Food Caravan

Kuplung

Τα λεγόμενα ruin bars είναι μαγαζιά για ποτό, φαγητό ή και χορό που έχουν φτιαχτεί μέσα σε παλιότερα εγκαταλελειμμένα καταστήματα. Ιδιαίτερα το κέντρο της Πέστης έχει μεγάλη ποικιλία τέτοιων bars, το γνωστότερο των οποίων είναι το Szimpla Kert. Εμείς επιλέξαμε να πάμε μια βόλτα από το Kuplung, που μπορούσαμε να καθίσουμε χαλαρά στο μπροστινό μέρος και να απολαύσουμε ήρεμα το κοκτέιλ μας σε έναν πολύ όμορφα διακοσμημένο χώρο. Σημειωτέον, η ποικιλία σε κοκτέιλ ήταν μεγάλη και τα έκαναν κι εκπληκτικά! Πρέπει να ήπια από τα καλύτερα mohito που έχω δοκιμάσει και μόνο με 3 ευρώ.

— Νήσος Μαργαρίτα. Την ημέρα της αναχώρησής μας (και μιας και φεύγαμε αργά το απόγευμα) αποφασίσαμε να την περάσουμε κατά βάση στη Νήσο Μαργαρίτα. Είναι ένα νησάκι στο κέντρο του Δούναβη στα βόρεια της πόλης, που συνδέεται με την Βουδαπέστη μέσω στης Γέφυρας Margit (Γέφυρα Μαργαρίτας) κι έχει μήκος 2,5 χιλιόμετρα (και οπότε, περιμετρικό δρόμο για τρέξιμο -κλαψ- γύρω στα 5 χιλιόμετρα). Το νησάκι αυτό πήρε το όνομά του από τη Margit, την κόρη του Βασιλιά Bela, ο οποίος θεώρησε ότι για να γλιτώσει η πόλη από την εισβολή των Μογγόλων, έπρεπε να προσφέρει την εννιάχρονη τότε κόρη του στο Θεό. Η πριγκίπισσα πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της στη μονή του νησιού και ο τάφος της βρίσκεται στα ερείπια μιας Δομινικανής εκκλησίας του νησιού. Προσωπικά, η ιστορία αυτή μου προκάλεσε μεγάλη θλίψη.

Πάντως, το νησάκι είναι πανέμορφο, προσεγμένο, προσφέρεται για ατελείωτες βόλτες (τα παιδιά θα τρελαίνονταν), έχει έναν πολύ μικρό ζωολογικό κήπο, τεράστια δέντρα και πάρκα, εδώ βρίσκεται και ένα υπαίθριο συγκρότημα με πισίνες, ένας γιαπωνέζικος κήπος στο βόρειο τμήμα του νησιού, το Εκατονταετές Μνημείο, το Danubius Grand Hotel Margitsziget (θρυλικό ξενοδοχείο από το 1872) και πόσα άλλα.

Επίσης έχει συντριβάνια και λίμνες (εννοείται) και ειδικά το συντριβάνι στην είσοδο του νησιού είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Απαγορεύεται να μπει κανείς με αυτοκίνητο, μόνο με τα τοπικά λεωφορεία (ή με καραβάκι), αλλά μπορεί άνετα να περιηγηθεί με ποδήλατα (ακόμα και τεσσάρων ατόμων).

Λίγο πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για να πάρουμε τις αποσκευές μας για το αεροδρόμιο, κάναμε μια σύντομη βόλτα στην περιοχή πίσω απο το Εθνικό Μουσείο, στο 8ο διαμέρισμα. Παλιότερα ηταν κακόφημη γειτονιά, όμως πλέον έχει γίνει σημείο συγκέντρωσης γκαλερί και μικρών καφέ.

Κι έτσι το σύντομο ταξίδι μας έφτασε στο τέλος του.

Κι επειδή μου αρέσει να απαθανατίζω λεπτομέρειες των περιοχών που επισκέπτομαι, να και μία μικρή συλλογή από χαριτωμένα σημεία της πόλης που μας ανανέωσε και μας ταξίδεψε, έστω και για λίγο.

Μακάρι να είχαμε την ευκαιρία να δούμε ακόμα περισσότερα στη Βουδαπέστη (γιατί από μουσεία και εκθέσεις, δεν προλάβαμε τίποτα στον περιορισμένο μας χρόνο). Ίσως κάποτε να την ξαναεπισκεφθούμε με περισσότερες μέρες στη διάθεσή μας (στη σύνταξη, ας πούμε!)

Στέλνω τις ευχές μου για έναν όμορφο Σεπτέμβρη, αγκαλιά με ένα από τα (μικρά) δέντρα στη νήσο Margit.

Είναι να μη την αγαπάς αυτή την πανέμορφη φύση;