Παιδικών πάρτυ συνέχεια (+ η δεύτερη φετινή πινιάτα)

Από τη μία λέω ότι κουράστηκα με τα πάρτυ, τα τρεξίματα και τις ετοιμασίες (12 παιδικά πάρτυ έχουμε στο ιστορικό μας πλέον- δεν τα λες και λίγα, ειδικά όταν περνάνε όλα από τα χέρια μας), από την άλλη σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή που τα παιδιά θα είναι σε ηλικίες που δεν θα θέλουν πλέον (παιδικές) γιορτές, όλα αυτά θα μου λείψουν. Κι ας έχω περάσει φάσεις παράνοιας για να τα προλάβω όλα.

Θα μου λείψει ο παιδικός ενθουσιασμός (που θα αντικατασταθεί από την εφηβική εσωστρέφεια), θα μου λείψουν τα γέλια και τα ουρλιαχτά στον κήπο, το «γκρέμισμα» του σπιτιού. Οπότε, η κατάσταση είναι λίγο «βαράτε με κι ας κλαίω».

Για άλλη μια φορά, άφησα, λοιπόν, πολλά πράγματα για τελευταία στιγμή. Πράγμα που σημαίνει ότι ο στολισμός ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτος (όχι πως σκάω κιόλας). Φέτος, για πρώτη φορά στα χρονικά, το Οκτωβριάτικο πάρτυ μας έγινε στον κήπο, μιας κι ο καιρός ήταν εντυπωσιακά καλός (και προς μεγάλη χαρά της εορτάζουσας που ήθελε μια φορά να γίνει και το δικό της πάρτυ έξω), οπότε τα σουβλάκια είχαν την τιμητική τους πάλι (και η μαμά γλίτωσε τα πολλά μαγειρέματα μιας και τα ψησίματα τα αναλαμβάνει ο μπαμπάς).

Εκτός από σουβλάκια και πίτες στο μπάρμπεκιου, το μενού περιελάμβανε σουφλέ μακαρόνια, τυροπιτάκια, κεφτεδάκια, αλμυρά μάφιν με σπανάκι (που ήταν συνταγή που δημιούργησα εκείνη την ώρα κι είχε μεγάλη επιτυχία), σπανακόπιτα από τα χέρια της γιαγιάς και φυσικά σαλάτες. Και -last but not least- την τούρτα.

Φέτος το 7χρονο ήθελε θέμα Μίνυ-Μίκυ στο πάρτυ της. Καθαρά δική της επιλογή που δεν ξέρω ακριβώς πώς προέκυψε. Ό,τι δεν κάναμε στα πρώτα της γενέθλια, θα το κάναμε τώρα… ποιος να μου το έλεγε. So Minnie-Mickey it was!

Η πινιάτα για άλλη μια φορά έγινε με τη -γνωστή πλέον- μέθοδο με το μπαλόνι που θα βρείτε κι αναλυτικότερα εδώ και εδώ (για ορισμένες άλλες ιδέες). Για να κάνω τα ποντικοαυτιά χρησιμοποίησα μια ιδέα που βρήκα στο pinterest με χάρτινα πιατάκια. Χρησιμοποίησα από δύο σε κάθε αυτί που τα κόλλησα μεταξύ τους κι, αφού τους έκανα εγκοπές για να εφαρμόζουν όσο γίνεται στο μπαλόνι, τα κόλλησα με αυτοκόλλητη ταινία.

 

Μετά άρχισε η εφαρμογή των λωρίδων εφημερίδας με την αλευρόκολλα. Το βασικό θέμα που είχα ήταν ότι ξεκίνησα πρώτα με τα αυτιά, τα οποία, επειδή ήταν χάρτινα, νότισαν και βάρυναν από την αλευρόκολλα, με αποτέλεσμα να πέφτουν. Ειδικά το ένα ήθελα να το ξεριζώσω σε κάποια φάση! Τελικά τα στερέωσα και με το στέγνωμα της κόλλας, σταθεροποιήθηκαν τέλεια. Απλά, για δικιά σας διευκόλυνση θα πρότεινα να ξεκινήσετε με το κυρίως σώμα του μπαλονιού, κι αφού στεγνώσει (μετά από ένα 24ωρο τουλάχιστον) να καλύψετε και τα αυτιά. Έτσι θα μπορείτε να τα βοηθήσετε ευκολότερα να σταθεροποιηθούν γέρνοντας το μπαλόνι.

Η συνέχεια, κατά τα «γνωστά»: Ντύσιμο της πινιάτας με γκοφρέ χαρτί. Έκανα από τη μία πλευρά τον Μίκυ κι από την άλλη τη Μίνυ (ουσιαστικά στη μία φάτσα έφτιαξα βλεφαρίδες κι έβαλα έναν φιόγκο από χοντρή τσόχα που εξυπηρέτησε και για να κλείσω την τρύπα από όπου που έβαλα το περιεχόμενο της πινιάτας). Αυτή τη φορά επέλεξα να μην κάνω επιπλέον τρύπες για να την κρεμάσω, αλλά να περάσω το σκοινί γύρω από την πινιάτα πριν την ντύσω.

Με τη βοήθεια μιας εικόνας του Μίκυ από google, προσπάθησα να αντιγράψω το πρόσωπό του πάνω στην εφημερίδα με ανεξίτηλο μαρκαδόρο. Ενδεχομένως αυτό να γίνεται ευκολότερα με μία μεγάλη εκτύπωση που να μπορείτε να την κολλήσετε κιόλας απευθείας. Εγώ είμαι της ταλαιπωρίας.

Στην αρχή έλεγα να φτιάξω το πρόσωπο κολλώντας ροζ γκοφρέ χαρτί, αλλά τελικά επειδή είχα ροζ μπογιά, την αραίωσα αρκετά με λευκή τέμπερα κι έβαψα με αυτή το πρόσωπο. Τα μάτια τα έκανα με χαρτόνι στο ίδιο μέγεθος.

Tip: Ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος να κόψετε σε «κρόσσια» το γκοφρέ είναι, όπως είναι τυλιγμένο από τη συσκευασία του, να το κόψετε κάθετα σε ίσες μεταξύ τους λωρίδες. Στη συνέχεια, κρατώντας κάθε λωρίδα ακόμα τυλιγμένη, κόβετε κρόσσια κάθετα στη λωρίδα, μέχρι λίγο πιο πάνω από τη μέση. Όταν την ξετυλίξετε θα έχετε μία γιρλάντα με κρόσσια (νομίζω ότι αυτό το tutorial στο youtube είναι λίγο σαφέστερο)

Η τούρτα κι αυτή με την ίδια θεματολογία, βγήκε πεντανόστιμη κι εξαφανίστηκε σε χρόνο ρεκόρ. Για να κάνω τα αυτιά, έφτιαξα και δεύτερο ίδιο παντεσπάνι και τα έκοψα χρησιμοιώντας το μεγαλύτερο τσέρκι που είχα για παρασκευή μπιφτεκιών. (Η κορδέλα της τούρτας είναι από ζαχαρόπαστα την οποία έκοψα με κουπ πατ σε σχήμα καρδιάς. Δυο καρδούλες και νάτος ο φιόγκος της Minnie).

Επειδή, γενικά, δεν κάνω άλλα γλυκά στα πάρτυ μας και στην πινιάτα το μοναδικό «γλυκό» δώρο που είχε ήταν μικρά σακουλάκια με gummie bears, στην τούρτα του δίνω και καταλαβαίνει!

Τα πιτσιρίκια όρμησαν με μανία στην πινιάτα. Εκτός από gummie bears, είχε μέσα μαρκαδόρους, αυτοκόλλητα, χρωματιστά χαρτάκια post-it σε διάφορα σχήματα (τα περισσότερα πλέον είναι δημοτικό άλλωστε), μπρελοκάκια κι άλλα τέτοια ψιλοπράγματα.

Και πριν κόψουμε την τούρτα βγήκε και το photo booth. Δανείστηκα από την αδερφή μου ένα photo booth που είχε φτιάξει από μία μεγάλη κούτα, είχα αγοράσει διάφορα sticks με καπέλα, μουστάκια κλπ και οι καλεσμένοι μας περίμεναν πολλές φορές στην ουρά για να φωτογραφηθούν. Είχε μεγάλη επιτυχία και το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Τίποτα ομορφότερο από χαμογελαστά πρόσωπα, έτσι;

Καλό μας Νοέμβρη! Καλό υπόλοιπο Φθινοπώρου!