Όποιος ισχυρίζεται ότι δεν έχει πει (τουλάχιστον μία φορά) ότι «δεν έχει χρόνο να γυμναστεί» ψεύδεται. Για πολλούς από εμάς είναι και η μόνιμη δικαιολογία μας, απλά για να μην την επιδιώκουμε ποτέ.
Δε θα αναλωθώ στην αξία της γυμναστικής για τη ζωή μας και την καθημερινότητά μας. Οποιουδήποτε είδους γυμναστικής. Χιλιοειπωμένα -τα έχω χιλιοπεί κι εγώ σε άλλο post. Θα επικεντρωθώ στους τρόπους που μπορούμε να εντάξουμε τη γυμναστική στη ζωή μας, όταν το 24ωρο μοιάζει να μη φτάνει ούτε για «μαμ, κακά και νάνι»! Ξέρω ότι είσαστε πολλοί αυτοί που νιώθετε ακριβώς τι εννοώ. Πώς να ξεκινήσει κανείς γυμναστήριο, όταν ο χρόνος που απαιτείται ακόμα και για να φτάσει κανείς εκεί (ή και να βρει να παρκάρει, πολλές φορές) είναι πολύτιμος; Όταν το γυμναστήριο δεν ανοίγει από τις 6 το πρωί ή δεν κλείνει μετά τις 12 το βράδυ (που θα έχουν κοιμηθεί και τα παιδιά). Και τι μας φταίνε και οι κακόμοιροι εργαζόμενοι των γυμναστηρίων, δηλαδή. Συνέχεια ανάγνωσης «Γυμναστική κι έλλειψη χρόνου»
Precious Quests 