Αφορμή ήταν η πολύ ευχάριστη συνειδητοποίηση του πόσο καλό μας έκανε η συμμετοχή μας στο Kidsreadathon που σας είχα ενημερώσει κι εδώ. Και πόσο τελικά είχαμε ανάγκη να εντάξουμε διαφορετικά το διάβασμα με τα παιδιά στην καθημερινότητά μας.
Πάντα αγοράζαμε βιβλία, πάντα διαβάζαμε βιβλία, αλλά -ας το παραδεχτώ- ποτέ δεν είχαμε μπει ουσιαστικά στη συνήθεια να διαβάζουμε τακτικά έστω από λίγο. Κάτι τα τραγικά μου ωράρια στη δουλειά που καθορίζουν το πρόγραμμα όλης της οικογένειας, λίγο η κούραση, λίγο η αδιαφορία, είχαν ξεφύγει τα πράγματα.
Για το δικό μου προσωπικό διάβασμα, τι να πω ακριβώς. Είμαι το είδος του ανθρώπου που υπήρξε απίστευτος βιβλιοφάγος ως παιδί, έφηβος και φοιτήτρια, αλλά πλέον δυσκολεύομαι να το εντάξω στην καθημερινότητά μου. ΚΑΙ αυτό. Είναι κι ο λόγος που έχω παντού βιβλία. Για να διαβάζω όποτε και όπου μου δίνεται ευκαιρία. Έχω πάντα ένα βιβλίο στο αμάξι, ένα στην τσάντα μου, ένα στη δουλειά και 2-3 που έχω ξεκινήσει στο σπίτι. Ναι, πάντα ξεκινάω κάμποσα βιβλία μαζί (εκτός αν με τραβήξει ένα και το σέρνω μαζί μου) και τα έχω παντού για να τα διαβάζω όποτε μπορώ. Αν χρειαστεί να πάρω το μετρό, αν πρέπει να περιμένω σε κάποια ουρά σε τράπεζα, αν έχω έστω κι ένα τέταρτο να σκοτώσω περιμένοντας κάτι, έχω στάνταρ κάπου ένα βιβλίο. Και το καλό είναι ότι πάντα θυμάμαι σε ποια φάση το έχω αφήσει και μπορώ να το ξαναπιάσω εύκολα. Απλά, φυσικά, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να περνάει καιρός για να καταφέρω να τελειώσω κάποιο. Ειδικά με τους ρυθμούς μου.
Αν και μέσα στο 2018 έχω σημειώσει σημαντικές προόδους.
Αλλά ξέφυγα από το αρχικό μου θέμα.
Αποδεχόμενοι, λοιπόν, με τα παιδιά την πρόκληση να διαβάσουμε έναν συγκεκριμένο αριθμό βιβλίων μέχρι το τέλος του χρόνου, μπήκαμε και σε άλλο προγραμματισμό. Τοιχοκολλήσαμε τη λίστα με τις προτάσεις βιβλίων, μπήκαμε στη διαδικασία να διαγράφουμε κάθε κατηγορία βιβλίου που έχουμε διαβάσει και να καταγράφουμε τον τίτλο του και αρχίσαμε να ξαπλώνουμε όλοι μαζί στο κρεβάτι, το δικό μου και του μπαμπά, και να διαβάζουμε παρέα.
Τα παιδιά το ζητάνε κάθε βράδυ πλέον κι επιλέγουν εναλλάξ τι θα διαβάσουμε. Αν και ορισμένες φορές, διαβάζουμε ταυτόχρονα δύο βιβλία (ναι, τις κόλλησα κι αυτές). Ας πούμε όταν διαβάζαμε τη «Ματίλντα» του Ρόαλτν Νταλ, επειδή είναι αρκετά μεγάλο και χωρίς πολλές εικόνες, διαβάζαμε 2-3 κεφάλαια από αυτό και ένα άλλο μικρότερο, που ενδεχομένως να έχουμε ξαναδιαβάσει κιόλας στο παρελθόν.
Με τη «Ματίλντα» συγκεκριμένα, τους είχα υποσχεθεί ότι, όταν το τελειώσουμε, θα δούμε και την ταινία (εκείνη την πολύ απολαυστική του Ντάνι Ντε Βίτο, αν θυμάστε) και τους άρεσε πολύ, παρόλο που ήταν στα αγγλικά, ακριβώς επειδή αναγνώριζαν το στόρι. Επιπλέον, και μιας και τύχαμε τη χρονιά που ανεβαίνει και η αντίστοιχη θεατρική παράσταση στο θέατρο Ακροπόλ, σχεδιάζουμε να πάμε να την παρακολουθήσουμε κι αυτή από Οκτώβρη. Τρία στα τρία, σα να λέμε!
Ορίστε, λοιπόν, ορισμένα από τα βιβλία που έχουμε ήδη διαβάσει και μας άρεσαν πολύ:
- «Ματίλντα», του Roald Dahl, από τις εκδόσεις Ψυχογιός
- «Ο Νόι και η Φάλαινα», του Ντέιβις Μπέντζι, με εξαιρετική εικονογράφηση
- «Ο Νόι και η Φάλαινα το Χειμώνα», του ιδίου και συνέχεια του προηγούμενου
- «Η Βιολέτα και ο Ιππότης», της Αργυρούς Πιπίνη. Μια ιστορία αγάπης που τραβάει τα κοριτσάκια αυτής της ηλικίας συνήθως
- «Μικρές Κυρίες», της Λουίζα Μέι Άλκοτ των εκδόσεων Ψυχογιός. Το αγαπημένο εφηβικό μου (κλασσικό) βιβλίο, σε κατάλληλη έκδοση για την ηλικία τους
- «Αμέλια, το κορίτσι που έμαθε να πετάει», βασισμένο στην αληθινή ιστορία της πρώτης γυναίκας αεροπόρου, της Αμέλια Έρχαρτ, από τις εκδόσεις Φουρφουρί
- «Άμπα και Λήδα, δυο γάτες σε μια μαγική ιστορία», της Βασιλικής Μουργελά
- «Ο Ερωτόκριτος», μια διασκευή του γνωστής ιστορίας της κρητικής λογοτεχνίας, γραμμένη από την Κατερίνα Μουρίκη και την Ιωάννα Κυρίτση, των εκδόσεων Διάπλαση
- «Ο Θησέας», του Φίλιππου Μανδηλαρά, που μας έμαθε την ιστορία του Μινώταυρου και του λαβύρινθου. Από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος
- «Το φουστάνι με τις πεταλούδες», της Σοφίας Μαντούβαλου.
- «Η μεγάλη των τεράτων σχολή», της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου
- «Η κυρία Κλο-Κλο», της Ζωρζ Σαρή
- «Η εκδίκηση της σοκολάτας, μια υπόθεση για τον Ντετέκτιβ Κλουζ», του Γίργκεν Μπανσέρους
- «Η άτακτη μαμά», από τη Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
- «Το σώμα μου είναι δικό μου», από τον γερμανικό μη κυβερνητικό κοινωφελή οργανισμό ProFamilia που ειδικεύεται στη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία. Τα δύο τελευταία βιβλία ανήκουν στη σειρά Φραουλίτσα των εκδόσεων Ψυχογιός, που αφορά παιδιά ηλικίας 5-6 ετών
- «Ανάποδα», του Θοδωρή Παπαϊωάννου, των εκδόσεων Ίκαρος, με την υπέροχη εικονογράφηση της Ίριδας Σαμαρτζή. Πρέπει να το έχουμε διαβάσεις γύρω στις 20 φορές. Από τα πλέον αγαπημένα
- «Πώς να κάνετε έναν ελέφαντα να χορέψει», των επίσης αγαπημένων Άγγελου Αγγέλου κι Έμης Σίνη, με την εξαιρετική εικονογράφηση της Σοφίας Τουλιάτου.
Έχουμε αρκετά ακόμα στο πρόγραμμα, συν ορισμένα που η μεγάλη διαβάζει και μόνη της. Αλλά όσα έχουμε διαβάσει μέχρι τώρα, έχουν αποδειχτεί καλές επιλογές.
Καλά βιβλιοταξίδια!
Υ.Γ. Ορισμένα από αυτά τα βιβλία προτείνονται για ηλικίες άνω των 6 ετών, ορισμένα ακόμα και για 9 ετών (όπως η Ματίλντα, η οποία, αν και έχει λίγο πιο δυσνόητο λεξιλόγιο ορισμένες φορές, εμείς καταφέραμε να το διαβάσουμε σε ηλικίες 6 κι 7,5).
Precious Quests 