Πάρτυ με θέμα την Lady Bug! (και κυνήγι θησαυρού)

 

Πάρτυ Οκτωβρίου φέτος, με θέμα τη -γνωστή πλέον- Ladybug (που, περιέργως, αρέσει και στις δύο κόρες μου, παρόλα τα διαφορετικά τους γούστα).

Ως προς τους καλεσμένους το πλάνο άλλαξε φέτος στο πάρτυ της μεγάλης. Αποφασίσαμε να καλέσουμε συγγενείς και πιο κοντινούς μία βδομάδα νωρίτερα και στο βασικό της πάρτυ ήταν καλεσμένα μόνο τα κοριτσάκια της τάξης της, συν 2 άλλες φίλες της από το σχολείο. Αυτό βέβαια, σήμαινε και 2 τούρτες για μένα, αλλά, έχοντας φτάσει στο σημείο να φτιάχνω 8-10 τούρτες το χρόνο, έχω συνηθίσει τη διαδικασία.

Με αυτά και με κείνα, μαζεύτηκαν στο σπίτι μας 9 κοριτσάκια συν 2 τα δικά μας. Πιο διαχειρίσιμος αριθμός σε σχέση με άλλες φορές.

Οι προσκλήσεις έγιναν πάλι σε σχήμα πασχαλίτσας (για ευνόητους λόγους), αλλά λίγο διαφορετικές από την προηγούμενη φορά (δεν είμαι πολύ των εκτυπώσεων, μου αρέσει να παιδεύομαι μάλλον).

Εκμεταλλευόμενοι -για άλλη μια φορά- τον καλό μας τον καιρό, το πάρτυ έγινε στον κήπο, γεγονός που μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ με την οργάνωση ενός «κυνηγιού θησαυρού». Το κυνήγι ξεκινούσε από το ισόγειο που γινόταν το πάρτυ, περιφερόταν σε διάφορα σημεία του κήπου, ανέβαζε τα παιδιά στο σπίτι, μετά στο μπαλκόνι, στο γκαράζ, για να καταλήξει τελικά και πάλι στο ισόγειο όπου ήταν κάπου κρυμμένος ο «θησαυρός», aka κουτί με σοκολατάκια!

Συνολικά οι σταθμοί ήταν γύρω στους 10. Σε τρία σημεία είχα κρεμάσει μπαλόνια με τα ονόματα των κοριτσιών. Στο πρώτο σημείο ήταν κρεμασμένα 5 μπαλόνια με 5 ονόματα, άλλα 5 σε άλλο σημείο και το 11ο μπαλόνι -με το όνομα της εορτάζουσας- ήταν κρεμασμένο μόνο του σε ένα δέντρο. Στα μπαλόνια είχα βάλει χαρτάκια με λέξεις που τα παιδιά έπρεπε να συνθέσουν για να δημιουργηθεί μια πρόταση που θα τα καθοδηγούσε στον επόμενο σταθμό. Κάθε κορίτσι έπρεπε να σκάσει το μπαλόνι με το όνομά της.

Με βοήθησε πολύ και μια σχετική ανάρτηση της Άσπας που μιλούσε για κυνήγι θησαυρού μέσα στο σπίτι (η ιδέα με την ανάποδη γραφή και τον καθρέφτη είχε μεγάλη επιτυχία) και οι μικρές ενθουσιάστηκαν, τρέχοντας γύρω γύρω, μέχρι να ανακαλύψουν τον θησαυρό. Ένα χαρτάκι το είχα κρύψει στο μπάνιο, άλλο στην τσέπη του μπαμπά που έψηνε σουβλάκια στο μπάρμπεκιου. Ιδέες βρίσκονται πολλές.

Ήταν σημαντικό να έχω κάνει τις δικές μου σημειώσεις με το πού έπρεπε να μπει κάθε κατασκευή και κάθε μήνυμα, για να τα βάλω στη σωστή σειρά και να μην τα μπλέξω κι εγώ. Μακάρι να είχα χρόνο να τους φτιάξω χάρτες, νομίζω θα είχε ακόμα μεγαλύτερη πλάκα.

Σταθερή αξία στα πάρτυ μας έχει η αγαπημένη μας πινιάτα. Και, μιας και είχαμε μόνο συμμετέχουσες φέτος (κι όχι συμμετέχοντες) το περιεχόμενο επικεντρώθηκε λίγο παραπάνω σε πιο κοριτσίστικα πράγματα. Πολλά αγορασμένα από το Flying tiger και από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς.

Η πινιάτα φτιάχτηκε με τον γνωστό τρόπο και στα χρώματα της αγαπημένης μας lady. Για να ταιριάξει με το θέμα του πάρτυ, περιορίστηκα στο να κολλήσω τους δύο βασικούς ήρωες της σειράς στις δύο πλευρές της πινιάτας.

Το φαγητό, πάντα σπιτικό, εκτός από τα σουβλάκια, περιελάμβανε σουφλέ με μακαρόνια, τυροπιτάκια με γιαούρτι, σπανακόπιτα, σουβλάκια λαχανικών και άλλα κλασσικά φαγητά πάρτυ (κάποια στιγμή πρέπει να κάνω μια σχετικά ανάρτηση) και, last but not least, την τούρτα μας, με θέμα την Ladybug, που αυτή τη φορά την έκανα σε ορθογώνιο σχήμα (τα κουκλάκια τοποθετήθηκαν πάνω με τον τρόπο που ζήτησε η εορτάζουσα..).

Βγήκε νοστιμότατη, με εξαίρεση το κόκκινο γλάσο που ήταν πραγματική αποτυχία. Τουλάχιστον πετύχαμε την εικόνα! Παντεσπάνι και γέμιση ήταν εξαιρετικά και το κομμάτι που έμεινε, αφού αφαίρεσα το γλάσο, το κάλυψα με μια κλασσική σοκολατένια γκανάζ κι απογειώθηκε.

Το παντεσπάνι είναι σύμφωνα με την κλασσική συνταγή που πήρα από εδώ (εννοείται οτι το σιρόπιασα κιόλας) και για γέμιση χρησιμοποίησα τη συνταγή του Πετρετζίκη για κρέμα πατισερί που βγαίνει καταπληκτική. Εγώ την έκανα σοκολατένια, προσθέτοντας σοκολάτα γάλακτος.

Έτσι, κλείσαμε αισίως και τα 8 χρόνια.

Όσο μεγαλώνουν, αλλάζουν πολλά.. Δεν ξέρω μέχρι πότε θα έχουν την όρεξη για τέτοια πάρτυ. Κάτι μου λέει ότι σύντομα θα αλλάξουν οι προτιμήσεις της μεγάλης, ειδικά. Όπως και να έχει, εγώ θα είμαι πάντα εδώ, να κάνω ιδιαίτερες αυτές τις σημαντικές τους στιγμές. Τα γενέθλιά τους. Που το δικό μου μυαλό θα γυρίζει πάντα πίσω, στις πρώτες μέρες που τις έπαιρνα αγκαλιά και μύριζα αυτή τη μαγική μυρωδιά που μόνο τα βρεφικά κεφαλάκια αναδίδουν.

Καλή μας εβδομάδα!