Χριστούγεννα, Χριστούγεννα, Χριστούγεννα!!
Φέτος ετοιμάσαμε για τρίτη χρονιά το γιορτινό μας ημερολόγιο, αλλά για πρώτη φορά οι μικρές με ρώτησαν μόνες τους από πριν, αν θα έχουμε φέτος «εκείνο που ανοίγουμε κάθε μέρα μέχρι τα Χριστούγεννα ένα κουτάκι κι έχει ένα δωράκι» (από όλες τις δραστηριότητες που είχαμε, τα δωράκια είχαν μείνει ανεξίτηλα). Συνέχεια ανάγνωσης «Μετράμε αντίστροφα για τα Χριστούγεννα: advent calendar της τελευταίας στιγμής»
Από τη μία λέω ότι κουράστηκα με τα πάρτυ, τα τρεξίματα και τις ετοιμασίες (12 παιδικά πάρτυ έχουμε στο ιστορικό μας πλέον- δεν τα λες και λίγα, ειδικά όταν περνάνε όλα από τα χέρια μας), από την άλλη σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή που τα παιδιά θα είναι σε ηλικίες που δεν θα θέλουν πλέον (παιδικές) γιορτές, όλα αυτά θα μου λείψουν. Κι ας έχω περάσει φάσεις παράνοιας για να τα προλάβω όλα.
Θα μου λείψει ο παιδικός ενθουσιασμός (που θα αντικατασταθεί από την εφηβική εσωστρέφεια), θα μου λείψουν τα γέλια και τα ουρλιαχτά στον κήπο, το «γκρέμισμα» του σπιτιού. Οπότε, η κατάσταση είναι λίγο «βαράτε με κι ας κλαίω». Συνέχεια ανάγνωσης «Παιδικών πάρτυ συνέχεια (+ η δεύτερη φετινή πινιάτα)»
Αν και ιδιαίτερα καθυστερημένη η συγκεκριμένη ανάρτηση, μιας και τα σχολεία έχουν ανοίξει τουλάχιστον 3 εβδομάδες τώρα (ορισμένα και πολύ νωρίτερα), αποφάσισα να τη μοιραστώ.
Είναι τέτοια τα προγράμματά μας φέτος, τέτοιος ο φόρτος (δουλειά- διάβασμα- δραστηριότητες-δικές μας δραστηριότητες) που πραγματικά δεν ξέρω που βρίσκεται η μαύρη τρύπα που καταπίνει τα 24ωρα. Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, τόσο πιο πολύτιμος μοιάζει ο ελεύθερος χρόνος. Και τόσο πιο… ανύπαρκτος. Συνέχεια ανάγνωσης «Μια ετικέτα για τη σχολική μας τσάντα»
Μαζί με τα άπλυτα, τα ασιδέρωτα, τα αφόρετα (που έτσι κι αλλιώς πάνε πάλι για πλύσιμο, αφού πέρασαν των παθών τους τον τάραχο με τα πήγαινέλα) μεταφέρουμε κι άλλα πράγματα πίσω στο σπίτι με τις αποσκευές μας. Και δεν το λέω με τη ρομαντική έννοια των διακοπών («τις υπέροχες εικόνες χαλάρωσης», «τα ηλιοβασιλέματα» κλπ). Κι αυτά τα φέρνουμε μαζί, αλλά στην προκειμένη περίπτωση το λέω για τους μικρούς «θησαυρούς» των αποσκευών μας. Αντικείμενα και πράγματα από τους τόπους που επισκεφθήκαμε. Συνέχεια ανάγνωσης «Καλοκαιρινοί Θησαυροί»
Τα τελευταία 2 χρόνια είχαμε την τύχη να είμαστε σε ένα σχολείο (προσχολικής ηλικίας) που έχει έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της τέχνης σε σχέση με τα όσα έχω δει σε άλλα σχολεία. Και ομολογώ ότι έχοντας παράλληλη επαφή με το δημόσιο δημοτικό που είναι -πλέον- το μεγάλο μας παιδί, η σύγκριση είναι άνιση κι απογοητευτική. Συνέχεια ανάγνωσης «Η επαφή με την τέχνη από την παιδική ηλικία (και μία πρόταση βιβλίου)»
Κακά τα ψέματα, όταν στο σπίτι έρχονται περί τα 50 άτομα (μεγάλοι, μικροί και μικρότεροι), μόνο χαλαρά δεν το λες, αλλά, ας πούμε ότι αυτή τη φορά ήμουν πιο χαλαρή σε σχέση με άλλες φορές.
Και οι λόγοι ήταν δύο: Πρώτον, ότι το βασικό concept ήταν να ψήσουμε στο μπάρμπεκιου σουβλάκια και, δεύτερον, ότι τα περισσότερα πιτσιρίκια έχουν πια φτάσει σε κάποιες ηλικίες που μπορούν να αλωνίζουν και μόνα τους στον κήπο χωρίς τη διαρκή μας επίβλεψη. Αυτό το τελευταίο, με απέτρεψε κι από το να οργανώσω ιδιαίτερες δραστηριότητες φέτος, μιας και η παρέα και τα παιχνίδια μεταξύ τους τα κρατάει ιδιαίτερα απασχολημένα (κι ενδεχομένως, τα προτιμούν κιόλας). Βέβαια, την πινιάτα δεν τη «γλίτωσα» και σε αυτά τα γενέθλια, μιας και φαίνεται ότι το συγκεκριμένο σπορ δεν περιορίζεται ηλικιακά. Συνέχεια ανάγνωσης «Party Time!! Μία γιορτή στον κήπο είναι πάντα πιο χαλαρή (ε;)»
Θυμάστε εκείνη την πρώτη ιδέα για κέρασμα που σας είχα δείξει;
Ε, ήρθε η στιγμή να ετοιμάσουμε πάλι κεράσματα για τα γενέθλιά μας και η ιδέα μου είχε έρθει σχετικά νωρίς φέτος. Αγοράσαμε μικρούς χυμούς του εμπορίου (προσοχή: χωρίς προσθήκη επιπλέον ζάχαρης. Πρέπει να διαβάζετε πάντα τα συστατικά γιατί πολλοί από τους παιδικούς χυμούς περιέχουν ζάχαρη) και τους ντύσαμε. Συνέχεια ανάγνωσης «Κέρασμα στο σχολείο: ιδέες για να αποφύγουμε τα γλυκά (part II)»
Precious Quests 