Μια φορά κι έναν καιρό, είχα μία πολυ καλή κι αγαπημένη φίλη (κι ακόμα την έχω) που τρελαινόταν για καλό παιδικο θέατρο. Ήταν και μέσα στο ευρύτερο αντικείμενο των σπουδών της. Με κάθε ευκαιρία λοιπον, με τραβούσε σε παιδικές παραστάσεις και, κυρίως, του θεάτρου Πόρτα, της αγαπημένης Ξένιας Καλογεροπούλου. Αποτέλεσμα ήταν να έχω παρακολουθήσει παρα πολλές παραστάσεις για παιδια, πολύ πριν αποκτήσω δικά μου και καιρό μετα το πέρας της δικής μου παιδικής ηλικίας. «Ελίζα», «Η πεντάμορφη και το τέρας», «Το σκλαβί», «Οικογένεια Νώε», «Ο ελαφοβασιλιάς», «Η κοιμωμένη ξυπνησε». Συνέχεια ανάγνωσης «Πάμε (παιδικό) θέατρο;»