Τα αγαπημένα: Μία πρό(σ)κληση!

Με μεγάλη χαρά αποδέχτηκα την (ημιεπίσημη) πρόσκληση της αγαπημένης Μαρίας του Shabby Mommy για να γράψω μία λίστα με τα αγαπημένα μου. Με τη Μαρία βρήκα πολλά κοινά όπως και με ορισμένες άλλες bloggers που δέχτηκαν την πρόσκληση.

Η αλήθεια είναι ότι μπήκα σε μία διαδικασία να σκέφτομαι τι από όλα αυτά τα βιβλία, τις μουσικές, τους προορισμούς θα μπορούσε να είναι αγαπημένο μου. Και το απόλαυσα πολύ! Το «κακό» είναι ότι συνειδητοποίησα πως έχω πολλά αγαπημένα σε ορισμένες κατηγορίες και δυσκολεύομαι πολύ να διαχωρίσω και να επιλέξω, οπότε συγχωρήστε με αν σε μερικά δεν δώσω μία μόνο απάντηση.

Bear with me!

–Αγαπημένος πίνακας ζωγραφικής: Σε πολύ νεαρότερη ηλικία αγαπούσα τη δουλειά του Θεοτοκόπουλου (El Greco). Το σκοτάδι στους πίνακές του, η καθαρότητα των γραμμών, η πνευματικότητα στο βλέμμα των πρωταγωνιστών ήταν για μένα καθηλωτικά. Στην πορεία αγάπησα πολλούς εκπροσώπους του Ιμπρεσιονισμού και Μεταϊμπρεσιονισμού. Μονέ, Ντεγκά, Τουλουζ Λωτρέκ, Hassam. Αλλά και εκπροσώπους άλλων κινημάτων, όπως τον Κλιμτ, τον Μιρό, τον Μοντιλιάνι. Μία επίσκεψή μου στο μουσείο του Βαν Γκογκ στο Αμστερντάμ ηταν αρκετή για να με συναρπάσει. Μείναμε ώρες μελετώντας την ιστορία του και την ιστορία των έργων του. Οπότε, επιλέγοντας ΕΝΑΝ από τους αγαπημένους μου πίνακες ζωγραφικής, θα πω (κι εγω) το Starry Night του Vincent Van Gogh.

–Αγαπημένη ταινία. «Eternal sunshine of the spotless mind«. Σχεδόν 13 χρόνια μετά την πρώτη φορά που την είδα στο σινεμά, ακόμα με στοιχειώνει. Δε θα πω πολλά. Αν δεν την έχετε δει, δείτε τη.

–Αγαπημένο βιβλίο. Όσο κι αν έχω διαβάσει πολλά βιβλία (είμαι βιβλιοφάγος από τη στιγμή που μπορούσα να διαβάσω 5 λέξεις στη σειρά) θα πρέπει να επιλέξω το βιβλίο που αγάπησα από την προεφηβική μου ηλικία. Τις «Μικρές κυρίες» της Αλκοτ. Το έχω διαβάσει καμια 10αρια φορές, ακόμα και στην πρωτότυπη εκδοχή του (την ταινία με την Winona Ryder είχα πάει να τη δω μόνη μου δεύτερη φορά στο σινεμά). Εκείνο το πρώτο μου παιδικό βιβλίο το έχω ακόμα στη βιβλιοθήκη μου, κακοποιημένο και παλιό όσο δεν πάει (κάποτε μου είχε πέσει ακόμα και στη θάλασσα όταν το διάβαζα πιτσιρίκα στα βράχια της Αλοννήσου) αλλά το κρατάω σαν θησαυρό.

–Αγαπημένος συγγραφέας. Εδώ αδυνατώ να επιλέξω. Διαβάζω πολλά και πολλών συγγραφέων. Μου αρέσει η γραφή του Καραγάτση πάντως.

–Αγαπημένο κομμάτι κλασσικής μουσικής. Σίγουρα το «Clair de Lune» του Debussy και το «Moonlight Sonata» του Μπετόβεν.

–Αγαπημένο τραγούδι. Πόσα τραγούδια, πόσα να γράψω. Είναι δυνατό να έχω μόνο ένα αγαπημένο; Από παλιότερα που σύχναζα ως φοιτήτρια στον Σταυρό του Νότου και στις συναυλίες μέχρι σήμερα είναι τόσα τα τραγούδια που αλλάζουν τον ψυχισμό μου όποτε τα ακούω. Λατρεύω το «All alone am I (Μη τον ρωτάς τον ουρανό)» όπως έχει εκτελεστεί από τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και τη Δήμητρα Γαλάνη. Επίσης, από μικρή έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στο «Fade into you» των Mazzy Star. Και γενικά με τα τραγούδια που είναι σαν μικρή λιποθυμία (όπως τα αποκαλώ). Πεθαίνω με το «She’s like the wind» του Patrick Swayze (και με τον Patrick επίσης). Συγκινούμαι με το «You say it best when you say nothing at all» του Ronan Keating από το soundtrack του Notting Hill. Χαλαρώνω τρελά με το «Weight of love» των Black Keys -μην απογοητευτείτε από την διάρκεια της εισαγωγής του (που είναι από τα πλέον αγαπημένα μου συγκροτήματα τα τελευταία 6-7 χρόνια). Οτιδήποτε ουσιαστικά από Pearl Jam (με ιδιαίτερη αδυναμία στο «Black«), David Bowie και Beatles. Και χορεύουμε ξέφρενα στο σπίτι με το «Can’t Stop the Feeling» του Justin Timberlake.

Θα μπορούσα να γράψω ατελείωτες λίστες με τραγούδια που αγαπάω για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Πραγματικά!

–Αγαπημένο πρόσωπο. Το αγόρι μου (100 χρονών να γίνει, αγόρι θα τον λέω), η αδερφή μου και η συνονόματή της γιαγιά μου.

–Αγαπημένη μυρωδιά. Δε νομίζω ότι είχα μέχρι που γέννησα. Μυρίζω τα κεφαλάκια τους το πρωί, το λαιμό τους (παίρνω τη τζούρα μου) και ξεκινάω.

–Αγαπημένο φυσικό τοπίο. Η θέα της θάλασσας από μακριά. Στο βάθος. Εκείνη η στιγμή λίγο πριν απλωθεί το βλέμμα στο μπλε.

–Αγαπημένη θάλασσα που κολύμπησα. Εχω την τύχη να έχω κολυμπήσει στα ομορφότερα νερά των νησιών μας. Εχω πάει σε παραλίες με ιστιοπλοϊκό και φουσκωτό που δεν έχουν πρόσβαση με το αυτοκίνητο. Νομίζω ότι από τις ωραιότερες θάλασσες που έχω πάει ήταν στη Μήλο και στη Σαμοθράκη. Αλλά και πάλι… είναι πολλά.

–Αγαπημένος τόπος προορισμού. Νέα Υόρκη.

–Αγαπημένος τόπος που θα ήθελα να επισκεφτώ. Καλύτερα να μην ξεκινήσω να απαριθμώ. Παλιότερα έλεγα ότι προτιμώ να μένω σε μια τρύπα, να μη μου ανήκει τίποτα, αρκεί να ταξιδεύω. Θα ήθελα πολύ να κάνω ένα ταξίδι στη Νότια Γαλλία, στους αμπελώνες και στην Κυανή Ακτή. Επόμενο μεγάλο πρότζεκτ (σε βάθος χρόνου) είναι ένα road trip στην Βόρεια Αμερική με τα παιδιά.

–Αγαπημένο φαγητό. Μπριάμ! Δεν είμαι ανώμαλη, τρώω ουσιαστικά τα πάντα, αλλά ανάμεσα σε μία μπριζόλα κι ένα νοστιμότατο μπριαμ, θα επιλέξω το μπριαμ (οκ, είμαι λίγο ανώμαλη).

–Αγαπημένο γλυκό. Πεθαίνω για συνδυασμούς. Ας πούμε, λουκουμάδες με παγωτό ή brownies με παγωτό. Αλλά γενικά μου αρέσουν τα γλυκά ταψιού (ο,τι και να μου δώσεις, δεν θα πω όχι).

–Αγαπημένη συνήθεια. Να φτιάχνω καφέ, να ξαπλώνω στον καναπέ (ή στη βεράντα ή στην παραλία ή στο πάρκο- ανάλογα την εποχή) και να διαβάζω το βιβλιαράκι μου. Ο καφές για μένα είναι τεράστια απόλαυση. Σε συνδυασμό με βιβλίο, απογειώνεται.

–Αγαπημένη εποχή. Φθινόπωρο και Άνοιξη. Οι εποχές που μυρίζει η γη, που επουλώνει τις πληγές της και ξαναγεννιέται ή προετοιμάζεται.

Απόλαυσα τόσο πολύ αυτή την ανάρτηση!! Ταξίδεψα, έψαξα, ξανάκουσα τραγούδια.

Δεν θα προ(σ)καλέσω συγκεκριμένα άτομα να γράψουν τα δικά τους, αλλά θα πρότεινα να το κάνετε έτσι κι αλλιώς. Είναι ένας όμορφος τρόπος να θυμηθείτε αυτά που αγαπάτε (ή και να τα ανακαλύψετε).

Ελπίζω να απολαύσατε τις δικές μου μικρές και μεγάλες αγάπες.

Μεχρι την επόμενη φορα..