…που δεν έχεις κουράγιο να σηκώσεις ούτε μια κάλτσα από το πάτωμα. Που οι στοίβες τα ασιδέρωτα περιμένουν μέρες ατελείωτες (και σε λίγο θα αρχίσετε να φοράτε ό,τι έχει μείνει από καλοκαιρινά). Που δεν έχεις τη δύναμη να σκεφτείς με «ενσυναίσθηση», γιατί απλά έχεις αναλωθεί στο να πληρώνεις λογαριασμούς, να υπολογίζεις τι θα χρειαστείς μέσα στο μήνα, να τρέχεις από τη δουλειά, στο μαγείρεμα, στο διάβασμα και στις δραστηριότητες των παιδιών και πάλι πίσω στη δουλειά. Που ο χρόνος για ξεκούραση, χαλάρωση, αυτοδιάθεση είναι απλά μηδενικός.
Που, με μια απλή φράση: αδυνατείς να σκεφτείς θετικά.
Κι εκεί προκύπτει ένα περίεργο μίγμα ενοχών και ταλαιπωρίας. Γιατί ξέρεις (το ξέρεις) ότι είσαι από τους τυχερούς. Ξέρεις ότι έχεις πράγματα (ουσιαστικά) πού άλλοι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο, δεν τολμούν ούτε να ονειρευτούν. Αλλά, για κάποιο λόγο, αυτό δεν σε κάνει να νιώθεις καλύτερα. Και αρχίζεις να νιώθεις κι αχάριστος. Και σιχαίνεσαι την αχαριστία.
Είναι κάποιες μέρες που έχεις την αίσθηση ότι τα κάνεις όλα λάθος. Και μετανιώνεις για λόγια που είπες, για πράγματα που δεν έκανες. Κι αυτό σε ρίχνει ακόμα περισσότερο, χειροτερεύουν οι πόνοι και βουλιάζεις κι άλλο. Φαύλος κύκλος η κατάσταση. Αλλά δεν θα έπρεπε να νιώθεις έτσι! Σωστά; Κι αν πηγαίνουν κάποια πράγματα στραβά, θα ξέρεις ότι έχει να κάνει και με την κακιά σου ψυχολογία.
Αλλά είναι αυτές οι μέρες, οι πολύ «ανθρώπινες», που δεν μπορείς να βρεις μια ισορροπία. Που δεν λογικοποιούνται όλα. Το ότι ξέρεις πόσο τυχερός είσαι, δεν σε οδηγάει αυτόματα και στο να το νιώθεις.
Αν είσαι σε μια τέτοια φάση, να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος.
Και όλα θα πάνε καλά. Κάποια στιγμή, όλα θα πάνε μια χαρά.
Precious Quests 
Μα τι ωραία που τα είπες… Μίλησες σίγουρα σε πολλές ψυχές…
Και τι λυτρωτικό το τέλος σου.
Τη χρειαζόμουν κι εγώ αυτή σου την ανάρτηση, δεν το κρύβω. Πολλές φορές βρίσκω τον εαυτό μου να βρίσκεται σ’αυτή τη φάση, έτσι ακριβώς όπως την περιγράφεις. Ευτυχώς είναι μέρες και μέρες: άλλοτε δεν είσαι πολύ καλά και άλλοτε σου περνάει κάπως και το ξεχνάς…
Χαίρομαι πολύ που σε γνώρισα με ένα τόσο ουσιαστικό κείμενο!
Καλό και το χριστουγεννιάτικο μακιγιάζ και τα cupcakes αλλά πρέπει να διαβάζουμε και τέτοια κείμενα…
Φιλιά & θα σου ξανάρθω!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα που διάβασα το σχόλιό σου! Χαίρομαι που μπορεί να σε βοήθησε κάπως ή τουλάχιστον να κατάλαβες ότι δεν είσαι μόνη. Όλοι μας περνάμε και τις μαύρες μέρες μας, όσο κι αν προσπαθούμε για το αντίθετο.
Σημασία έχει να βρίσκουμε τη δύναμη να επανέλθουμε και να βρούμε πάλι τη θετική μας ματιά!
Κι εγώ χάρηκα που σε γνώρισα 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!