Βάφτιση DIY (Do It YourWay)

Αν κι έχει μπει Νοέμβρης, θα προχωρήσω στην απαράδεκτη κίνηση να ΜΗΝ ασχοληθώ με Χριστούγεννα, αλλά να μιλήσω για βαφτίσεις.

Ναι, εκτός τόπου και χρόνου, καθώς οι βαφτίσεις είναι περισσότερο καλοκαιρινή-ανοιξιάτικη-άντε φθινοπωρινή «συνήθεια» κι εδώ πάμε (εποχιακά τουλάχιστον-γιατί ο καιρός άλλα λέει) για χειμώνα. Είναι, όμως ένα post που θέλω καιρό να γράψω και, μιας και τα Χριστούγεννα βρίσκονται λίγο σε slow pace στο σπίτι μας, σας το παραθέτω.

Αν δεν έχει γίνει ήδη σαφές, μου αρέσει πολύ να φτιάχνω μόνη μου πράγματα, να οργανώνω εκδηλώσεις, να κατεβάζω ιδέες. Μου αρέσει να συμμετέχω ενεργά, παρά να τα αναθέτω αλλού. Εις βάρος της ξεκούρασής μου βέβαια, αλλά… πρώτα βγαίνει το μάτι και μετά το χούι, λένε.

Στην πρώτη μας βάφτιση έκανα λίγα μόνη μου, αλλά τη δεύτερη την ανέλαβα σχεδόν εξολοκλήρου. Βέβαια, ο κόσμος ηταν λίγος και στις δύο περιπτώσεις, οπότε και οι απαιτήσεις αντίστοιχες. Θεωρώ, όμως, οτι τα χρήματα που δίνονται πολλές φορές για τέτοια γεγονότα (και που ουσιαστικά κρατάνε μερικές ώρες) ειναι εξωφρενικά. Υπάρχει στην αγορά τέτοια πληθώρα υλικών και τόσες διαφορετικές ιδέες, που μόνο ευχάριστη μπορώ να τη θεωρήσω τη συγκεκριμένη ενασχόληση (είπαμε, το χούι). Αρκεί βέβαια, να οργανωθεί κανείς εγκαίρως και να μην τρέχει τελευταία στιγμή.

Στη δεύτερη βάφτιση, λοιπόν, έσπαγα το κεφάλι μου να βρω μια ιδέα για κουτί, όπου θα έμπαιναν τα βαφτιστικά μας. Ειχα από καιρό ξεχασμένο στην αποθήκη ένα μεγάλο καπέλο απο φωτιστικό οροφής. Συγκεκριμένα, οταν παραλάβαμε το φωτιστικό, το καπέλο ήταν ελαφρώς λεκιασμένο σε ένα σημείο και ζητήσαμε αντικατάσταση. Επειδή ο λεκές δεν έβγαινε, μας χάρισαν το παλιό μαζί με την αντικατάσταση, οπότε μας είχε ξεμείνει. Το συγκεκριμένο καπέλο είχε το χαρακτηριστικό, οτι τα σιδερα στερέωσης της λάμπας δεν έμπαιναν «μέσα» στον χώρο του καπέλου, ήταν επίπεδα. Οπότε μπορούσε άνετα να κλειστεί από τη μία πλευρά, δημιουργώντας ένα στρογγυλό κουτί (σαν τις παλιές καπελιέρες).

Αγόρασα χοντρό χαρτόνι (σε πάχος σχεδόν 3mm) και το έκοψα με κοπίδι στη διάμετρο του καπέλου. Εκοψα δύο ίδια κομμάτια, ένα για πάτο κι ένα για καπάκι. Το χαρτόνι του πάτου το έβαλα μέσα στο καπέλο έτσι ώστε να «πατάει» στα σίδερα που κανονικά προσαρμόζεται η λάμπα και, κάνοντας μερικές τρυπούλες, το έδεσα κιόλας πάνω στο σίδερο και το κόλλησα με χοντρή χαρτοταινία γύρω γύρω για μεγαλύτερη ασφάλεια. Τώρα πλέον, σκέφτομαι να το ντύσω εσωτερικά και με κάποιο αυτοκόλλητο, για να ειναι πιο ευπαρουσίαστο το εσωτερικό. Τότε, στη βάφτιση, είχα αρκεστεί να βάλω μεσα μπόλικη γάζα και να τοποθετήσω πανω βαφτιστικά, λαδερά και λοιπά συναφή.

Το καπάκι το στερέωσα απλά με μια κορδέλα -ενδεχομένως να υπάρχει και κάποια καλύτερη ιδέα στο συγκεκριμένο θέμα.

Για να το στολίσω χρησιμοποίησα φυσικό σχοινί (ή σχοινί λινάτσα, όπως έχω δει να το λένε) που το αγαπάω πολύ σαν υλικό και το έχω πάντα στο σπίτι. Έκανα σχέδια με την κόλλα (απλή υγρή κόλλα χειροτεχνίας) πάνω στο καπέλο και σιγά σιγά κολλούσα το σχοινί. Περιέργως, κι ενώ έχουν περάσει κοντά 3,5 χρόνια, δεν έχει ξεκολλήσει καθόλου.

Στο καπάκι τη διακόσμηση την έκανα με χοντρή τσόχα  Χρησιμοποίησα πιο λεπτή τσόχα για να φτιάξω λουλουδάκια και φυλλαράκια για τις μπομπονιέρες και να τα συνδέσω κάπως θεματικά. Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, χρησιμοποίησα κορδέλες σε διάφορα σημεία του καπέλου για τη διακόσμησή του.

Το αποτέλεσμα μου άρεσε πολύ και τώρα πλέον το έχουμε για να αποθηκεύουμε μαλακά παιχνίδια. Τώρα που κρυώνει -ελπίζω- ο καιρός, θα το χρησιμοποιήσω για κασκολ, γάντια, σκουφιά, για να τα έχουμε πιο άμεσα διαθέσιμα πριν τις εξορμήσεις μας.

Με την ίδια λογική, όταν πέρισυ έγινα νονά -κι εφόσον είχα το ελεύθερο από τους γονείς-ανέλαβα να φτιάξω τα απαραίτητα για την βαφτηστηρούλα μου. Το κουτί το πήρα από κατάστημα χονδρικής πώλησης με είδη συσκευασίας και τα κεριά και τη λαμπάδα, επίσης από μαγαζί που πουλάει κεριά και αντίστοιχα είδη. Μιας και οι μπομπονιέρες είχαν κι αυτές ροζ πουά, είπα να επιλέξω το ίδιο μοτίβο.

(Οι φωτογραφίες δεν είναι και οι καλυτερες δυνατές. Τις τραβούσα με το κινητό για να βλέπει η κουμπάρα μου το αποτέλεσμα).

Και πάλι, το αγαπημένο μου σκοινί δεν έλειπε. Μπορεί να φαίνεται «φθηνό» σε ορισμένους, αλλά εμένα μου αρέσει η γήινη όψη που δίνει. Τα στεφανάκια τα έφτιαξα από στεφάνια φελιζόλ που τα τύλιξα με κορδέλες και όλα τα υλικά (απλικαρισμένα λουλούδια κλπ) τα προμηθεύτηκα απο κατάστημα που πουλάει είδη χειρότεχνίας. Τα αγαπάω αυτά τα μαγαζιά και πάντα θα πάρω και κάτι παραπάνω που μπορεί να μου γυαλίσει. Ο μεγάλος φιόγκος στη λαμπάδα είναι από γάζα, αν δε φαίνεται καθαρά. Ειχα δει κάτι αντίστοιχο σε μαγαζί με είδη βάπτισης και είπα να το δοκιμάσω (η γάζα μου είχε μείνει από τον στολισμό της κολυμπήθρας της πρώτης μας βάφτισης- τίποτα δεν πάει χαμένο!)

Οι ιδέες πάντα είναι άπειρες. Κάθε εποχή έχει και τις τάσεις της βέβαια, αλλά τι πιο όμορφο από τις χειροποίητες δημιουργίες, ειδικά όταν αφορούν ανθρώπους που αγαπάμε.

Να έχουμε έναν όμορφο Νοέμβρη!!